sen içerdeyken ben
sinemalara gittim
bütün filmlerini seyrettim
o sevdiğimiz artistin
sen içerdeyken ben
vita kutularında çiçek yetiştirdim
sokakta top oynadım çocuklarla
ayakkabılarımı eskittim
güneşe karşı durdum sabahları
geceleri bir başıma yıldızları bekledim
annenin gönlüne su serptim
aldırma dedim aldırma
bir şarkı söyle bir dilek tut herkes için
bir ada rüzgarı gibi
sürtünerek geç hayata
bir sarmaşık gibi tutun
ve değer ver hatıralara
aldırma dedim
sen annesin, aldırma
sen içerdeyken ben
kiramı ödedim pijamalarımı giydim
haber bültenlerini izledim
gazetelerden kupon kestim
sen içerdeyken ben
sigara içtim, öksürdüm
otobüse bindim
fotoğraflarımıza baktım
acıyan yanlarımı körelttim
deniz kıyısında yürüdüm
manavdan soğan aldım
yeni çıkan şarkıları dinledim
kafeste beslediğimiz kuşu saldım
islık çaldım
sen içerdeyken ben
hep uyandım, sayıkladım
kanadım boyuna
takvimlur aldım
her gün bir yaprağını kopardım
deli ayrılığın
sen içerdeyken ben
gömleğimi ütüledim
sobada elimi yaktım
bir şiir yazdım
bir hercai menekşe aldım çiçekçiden
hani o alnına kader değmiş
hani o dudaklarına deniz tuzu dokunmuş
hani o erken vurulmuş
gençliğimiz gibi dağıldım
sen içerdeyken ben
bir adını söyleyemedim
şöyle bağıra bağıra
bir yüzünü göremedim
görüş günlerinde
bir de eline değemedim
bir de yüreğine
şöyle kucaklayamadım bir de
ölümüne
sen içerdeyken ben
kapı kapattım, pencere açtım
mutfakta oyalandım
kanepede yattım
hatta bir yolluk aldım odaya
çok ta kulak asmadım
çokta koymadı bu bana
alt tarafı içerdeydin
alt tarafı bir yanımı alıp götürmüştün
bir yanımı
yani adamlığımı
yani gözlerimin ferini
yani canımı
alt tarafı şarkılar ölecekti
alt tarafı kanayacaktı kalbim
işte sensiz
işte nefessiz
işte kimsesiz bir sesti alt tarafı
her tarafım
yıldızlar yine oradaydı oysa
yazdıklarım
gözden kaçan o defter yapraklarında
boşver yüzyirmisekiz
hayat bir gemi
yürüt onu göreyim seni
boşver yüzyirmisekiz ha...
boşveriyor ya
aldırma reis
reis aldırmıyor ya
bir adını söyleyemedim
şöyle bağıra bağıra
bir yüzünü göremedim
görüş günlerinde
bir de eline değemedim
bir de yüreğine
şöyle kucaklayamadım bir de
ölümüne
sen içerdeyken ben
vitrinlerin önünden geçtim
minibüs duraklarında bekledim
simitçilerle yarenlik ettim
üstüme bir ceket aldım
el tezgahlarında kitaplara baktım
sen içerdeyken ben
hiç oturup ağlamadım
hiç karartmadım umudu
hiç bulandırmadım onuru
öyle dimdik durdum ortada
işte burada ulan işte burada
böyle burada
hiç yıkılmadan
hiç utanmadan
ve hiç unutmadan
sen içerdeyken ben
gülen resmimi yaptırdım
sokaktaki ressama
her zaman yaptığım gibi
buzdolabını ayağımla kapadım
parkların banklarına adını kazıdım
adını kazıdım duvarlara
adını, adımın yanına yazdım
hiç unutmadım, utanmadım
korkmadım.
--spoiler--
bir adını söylemedim şöyle bağıra bağıra,
bir yüzünü göremedim görüş günlerinde,
bir de eline değemedim.. bir de yüreğine
şöyle kucaklayamadım bir de, ölümüne
--spoiler--
sözleriyle içimi cız ettiren ibrahim sadri şiiri.
aldırma dedim aldırma
bir şarkı söyle bir dilek tut herkes için
bir ada rüzgarı gibi
sürtünerek geç hayata
bir sarmaşık gibi tutun
ve değer ver hatıralara
aldırma dedim aldırma...
