Yani uzun lafın kısası arkadaşlar.
Ben etrafımda ki herkesi bıraktım onun için 4 yıl bir fiil mutluluğu için çabaladım. Babasından dayak yedim elimi kaldırmadım. Kendi faturalarımı ödeyemedim onun yurt masraflarını karşıladım. Babası şefkat göstermedi diye kızım gibi sevdim. Üzerine titredim. Ehliyet dedi kendime almadım ona aldım. Telefon dedi buldum buluşturdum aldım. Ulan kış günü karpuz dedi gece hale gidip dükkan dükkan karpuz arayıp sabahına kapısına yetiştirdim. Evlenirken maliyetten rahatlayalım diye fotoğrafçı açtım. 6 aralıkta doğum günüydü evlenme teklifi için organizasyoncuyla anlaştım. Ama o beni 5 Ekim'de bıraktı gitti. Kimseye kendinizden fazla değer vermeyin. Kimseye verdiğiniz değeri hissettirmeyin. Ve kimseye ondan başka kimsenizin olmadığını düşündürmeyin. Son olarak ne iyilik yaparsanız yapın kafasına vura vura ben bunu yaptım diyerek gözüne sokun. En iyisi siz olursunuz.
Bilen bilir 4 yıllık bir ilişkim vardı. Bugün şans eseri araştırma yaparken sözleneceğini öğrendim. Bana biz beraberken annemin iş yerinde çalışan Murat abi diye birinden bahsetmişti. Seni sordu falan filan diye. 29 yaşında bizden büyük demişti. Bugün numarasını buldurdum. Gittim ziyaret ettim. Herşeyi anlattı. Benimle beraberken onunla birşeyler yapmak için teklifte bulunmuş beraber kahve falan içmişler defalarca. Teklif kanıtlarıni gösterdi. Mutluluklar diledim çıktım mahallesinden. Ulan yazık bana nasıl insanlar için 7 aydır kendimi harap ediyor muşum. Gerçekten gariban biriymişim. Bende hala salak gibi yollarını gözlüyordum.
Maddi isteklerde bulunuyorsa derdi siz değilsinizdir zaten.
Üzerine titreyerek sevin ama gerektiğinde acımadan kırabileceğinizi de bilsin. Önemli kararları onun inisiyatifine bırakmayın.
Hem güvensin, hem çekinsin.
Bu çizgi tutturulamaz ise o ilişki yürümüyor.
