Ben kitap eleştirmeni falan değilim evet ama güzel kitapla gereksiz kitap arasındaki farkı anlayacak kadar da okumuşumdur sanırım. Coelho'nun daha önce birkaç kitabını okumuş ve çok beğenmiştim.
(bkz: simyacı)
(bkz: veronika ölmek istiyor)
(bkz: şeytan ve genç kadın)
(bkz: brida)
Ve haliyle bu kitabı da bende beklenti oluşturdu. Fakat beklentilerimi karşıladı mı derseniz, cevabım hayır. Zira kitap boş. Size bir şey katacağını sanmıyorum. Yani en azından benim gibi okuduğundan verim almak isteyen kişiler için bir anlam ifade etmeyecektir. Ama genel yorum olarak "okunur ya" diyebiliriz. Hani okumasan da olur ama oku yani gibi.
--spoiler--
Çocukken ağlarsak ilgi, üzüntümüzü belli edersek de teselli göreceğimizi öğreniyoruz. insanları gülümsememizle ikna edemediğimizde gözyaşlarımızın mutlaka işe yarayacağını biliyoruz.
Büyüyünce ise -banyoda kimselere duyurmadan ağladıklarımızı saymazsak- çocuklarımızın yanı haricinde ne ağlıyoruz ne de gülüyoruz. insanlar bizi savunmasız görüp bundan faydalanmak isteyebilir diye duygularımızı belli etmiyoruz.
Uyku her derde deva.
--spoiler--
bana göre ruhsal diyebileceğimiz aldatma daha acı vericidir.öbüründe suratın şeklini değiştirebilecek bi tokat attıktan sonra "orospu"ymuş veya "adam değilmiş,şerefsiz" denilip geçilir ama sevdiğiniz kızın/erkeğin başkasına aşık olması,kalbinde,beyninde başkasının olduğunu bilmek insanda derin yaralar açar.
sakin kafayla bakıldığında insanlığa sığmayan bir eylem olup, ama her nedense hepte insanların yaptığı eylem. hayvanlarda aldatma içgdüsünün olup olmadığını sorgulamasan da ve her eylemin insanlar için, canlılar için olduğu düşünülse de, bir insan neden aldatır ki akıl almıyor. anormal bir durum demiyorum ama, aldatmayınca, yani yok ben öyle şeyler yapamam, diyemem deyince insan ne kaybediyor ki. ona bakmak lazım. bazen de anlıyorum. şöyle ki mesela ilişkilerde, taraflardan biri ayrılalım deyince, öbürü neden diyor. ikinci soru da, biri mi var sorusu gelince, evet var deyip, aldattığını itiraf ediyor mesela. sonrası mahkemeler vs vs derken sonu ayrılık. ve itiraf falan ama bu da bir aldatma diye adediliyor haliyle. bu bahsettiğim itiraf ile ayrılmak bile kötüyken, insanlar nasıl aldata aldata yürütebiliyor şaşıyorum.
sadece fiziksel bir eylemin çok ötesinde kalan bir sadakatsizlik durumudur.
başkası ile birlikte olursun, aldatmışsındır.
başkasına karşı ilgi duyarsın, aldatmışsındır.
başkasına kur yaparsın, aldatmışsındır.
büyük bir yalan söylersin, aldatmışsındır.
uzar gider. bazı durumlarda çeşitli sebeplerle ilişkideki sevgi alevi zamanla kora dönüyor. onu alev halinde tutmak kişilerin görevi elbette. ama bu durum yaşandığında ayrılan kişiler de saygı duyulası kişiler. bir uçta aldatmak varken diğer uçta ayrılık çok daha masum duruyor bence.
en azından kendini aldatan, sevdiği kişiyi de aldatılan sıfatı ile lanetlememiş oluyor.
Sonuç olarak her aldatma bir aldanıştır aslında. iyi niyetli bir eylem değildir, bedeli ağırdır, zamanla öğrenilir ,ekilir biçilir sıkıntılı gereksiz bir şey.
