bu bizim ergenliğimizin değer verme göstergesi olan yoğun duygusal içerikli güzel bir iletişim biçimiydi. o zamanlar facebook, twitter, sms paketleri, whatsapp falan neredeee, pahalıydı sms işi... yine paketler olsada değerliydi o zamanlar sms atmak. çağrı atar, karşı tarafın çağrı atmasını beklerdin. ekranda o bir cevapsız arama ibaresi gözüktüğünde yüzünde bir tebessüm oluşurdu, "ayy canım benim" diye sevinirdik.* ne saf nesil mişik.*
öyle ki; bu aklımdasın çağrısının gelmediği zamanlarda trip atmak son derece yaygın bir davranış biçimiydi. nasıl bana çağrı atmazsın diye büyük kavgalar yapılmıştır vakti zamanında.*
