kötü anılarımla dolu bir ilçe. bir sene liseye gittim orada. akhisarspor daha süper ligi birinci lig olarak baz alırsak dördüncü ligdeydi. boyuna okuldan kaçardım aq. sonra aklım başıma geldi tabi.
Anlatmak uzun surer bu ilceyi 162.000 nufuslu futbol takimiyla meshur uzak memleketten gelenlerin Tayvani andirdigi rivayet edilen sehir. Koftesi de iyidir son donemde itimat dayioglu cizz bizzz gibi firmalar hayli yaygin.
Erik ağaçlarına çocukluk arkadaşımın tırmanıp, arakladığı erikleri bana attığı, tozlu çay yollarında bisiklet sürdüğüm, sokaklarında delicesine koşup dizlerimin paramparça olduğu, suyunu içip ekmeğini yediğim yerdir.
Kaynaklar Akhisar'ın tarihinin, MÖ 3000'li yıllarda iskitler ile birlikte akınlar gerçekleştiren Amazonlar'ın bir kolu Lidya'ya kadar uzandığını yazıyor.
Akhisar M.Ö. 24 yılında büyük bir deprem ve ardından gel sel sonucu yıkılana kadar, Amazon komutanlarından Thyateira'nnn adıyla anılmaktaydı.
Belki de bu yüzden, hala Akhisar çukuru deyimi kullanılmaktadır.
Gerçekten dingiller'e çıkıp akhisar'a baktığınızda bir çukur görmektesiniz.
Thyateira kuruluşundan sonra Helen Rumları tarafından Pelopia, Polonya, Ohipko, Semiramis gibi isimlerle anıldı.
Akhisar, cumhuriyete kadar bilinen tarih boyunca Hititler, Akadlar, Lidyalılar, Roma imparatorluğu, Bizans imparatorluğu, Saruhanlılar ve Osmanlı imparatorluğu'nun yönetiminde kalmıştır.
Lidyalılar döneminde önemli bir konuma sahip olan Akhisar, Senatosuyla, kalabalık ve zengin nüfusuyla dönemin en önemli şehirleri arasında yer almıştır.
Adının kökeni, Bizans imparatoru I. Konstantin tarafından Gölmarmara'ya sürülen Tyeder'in, Akhisar'a beyaz taşlardan bir kale inşa ettirmesine dayanır.
Bu kalenin inşasının ardından, şehirin ismi Beyaz Kale anlamına gelen Aspro Kastro oldu.
Şehir, 1307 yılında Saruhanoğulları Beyliği hakimiyetine girince Akhisar adını almıştır.
Akhisar'ın I. Dünya Savaşı öncesi nüfusu yaklaşık 12.000 kişidir ve bu nüfusun yaklaşık %75'ini Türkler oluştururken geri kalan %25'lik dilimin büyük çoğunluğu Rumlar ve Ermeniler oluşturdu.
Kimileri hristiyan nüfusun %50'yi bulduğunu iddia etmektedir.
Ki, doğduğum mahalleye hala kırbağlar dendiği düşünülürse, hiç yabana atılacak iddia olmadığı açıktır.
Özellikle 1. dünya savaşı sonrası şehre gelen balkan muhacirleri, bağları söküp tütün tarlaları açmışlardır.
Bağımsızlık savaşı sırasında yunan işgali yaşayan akhisar, k. tahir'in yorgun savaşçı romanında geniş ve tartışmalı olarak yer alır.
1984'e kadar türkiye'nin ürettiği tütünün yarıdan çoğunu, Akhisar üretirdi.
Belki de bu yüzden, Necati Cumalı'nın Tütün Zamanı adlı romanından uyarlanan ve TRT1'de Zeliş adıyla 1970''lerde yayınlanan dizi, Akhisar'da hala unutulmamıştır.
Ne ilginçtir, Akhisar'ı anlatan Acı lokma romanını ve akhisarlı olan yazarını bilen yoktur.
Toplumsal yaşama bakıldığında, Akhisar'da yerli denilen kesimin yok olduğu görülür.
Bugün akhisar, göçmenler sayesinde var olmuştur dendiğinde, kimse itiraz edememektedir.
KIsacası, toplumsal Yapı kozmopolittir.
Zaten en ünlü akhisarlının kibariye olması, bunun açık örneğidir.
Akhisar, küçük türkiye'dir.
Şehrin ekonomisi tütünün yok edilişinden sonra, tarımda zeytine ve yine göçmen bir aile olan Keskinoğlu'nun tavukçuluk, yumurtacılık ve yem üretimi ile ihracatına bağlı yaşamaktadır.
Akhisar, keskinoğlu yanında ramiz köfte ile de marka yaratmış ender ve ilginç bir şehirdir.
ilginç bir diğer yanı da, hiçbir kahvehanesinde veya çay ocağında kötü çay içemezsiniz.
Çok keskelalaka olmuş demezseniz, agası boldur.
Uyuşturucu, fecaat yaygındır ve kumar felaket oynanır. Göç kültüründen mi ne, hala anlayamadım...
memleketimin güzel bir ilçesi. lise önündeki lokantalarda az mı öğle yemeği yedik bir liraya. az mı yürüdük cuma pazarına doğru. yahut tahir ün caddesinde az mı turladık. sen aydınlatırsın geceyi filmi de orada çekilmiş. güzel şehirdir akhisar, yolunuz izmire doğru giderken elbet düşer ( mecbur ,çünkü yol şehrin içinden geçiyor). bi köftesinin tadına bakın.
Manisa'nın il ayarında ilçelerinden biri (diğerleri turgutlu, salihli, soma, alaşehir, olarak sıralanabilir) ve nüfus olarak manisa'nın en büyük ilçesi.
izmir istanbul yolu üzerinde bulunan ilçe; verimli akhisar ovasının ortasına kurulmuştur. izmir'e 90 km manisa merkeze 50 km uzaklıktadır.
ilçenin başlıca geçim kaynağı tarım ve sanayidir. Akhisarlıların kendi deyimiyle, insan eksen biter dedikleri akhisar ovası oldukça verimlidir. Özellikle tütün ve zeytinden halkı ciddi paralar kazanır. Eskiden tütün konusunda markalaşmış akhisar, son yıllarda zeytiniyle de ülke pazarında adından söz ettirmeye başlamıştır. Sanayi de ise keskinoğlu fabrikaları ve zeytin, zeytinyağı fabrikaları önemli yer tutar. Kısacası ekonomik hacmiyle akhisar çoğu ile kafa tutar.
Halkın yaklaşık yüzde 60 ını osmanlı döneminde bölgeye yerleştirilmiş yörük türkmen aşiretleri oluşturur. Yüzde 30 luk kısmını balkan savaşları ve mübadelede getirilen makedonya ve yunanistandan(özellikle drama, serez, iskeçe bölgesi) gelen muhacirler oluşturur. Yüzde 5 lik kısmını kütahya-emetliler ve balıkesir-sındırgılılar, son yüzde 5 lik kısmını ise doğu illerinden gelen vatandaşlar oluşturur. Vesselam kozmopolit bir ilçedir akhisar ama genel olarak yörük türkmen kültürü baskındır ve halk yaygın olarak klasik ege şivesi ile konuşur.
Sosyolojik yapı olarak biraz arada kalmıştır. manisa ilçeleri arasında ne turgutlu kadar muhafazakar ne de salihli kadar sol cenahın kuvvetli olduğu bir ilçedir ama genel olarak iktidarda kimin atı varsa ona binerler.
Uzun lafın kısası iyidir hoştur akhisar kendi halinde sevimli ve canlı bir ilçedir. Olurda yolunuz düşerse meşhur akhisar köftesini yemeden, zeytin ve zeytinyağından almadan geçmeyin.
Üstteki trafiğin felç olduğu yazısını görünce, Akhisar için yazdıklarıma küçük not:
Kent içi nüfusu 115.000'i geçtiği; izmir ve istanbul gibi iki liman kentini bağlayan karayolununen önemli bağlantısı olduğu halde çevre yolu olmayan ender yerleşim olduğunu unutmayalım.
Manisa’nın bence en sevimsiz en kasvetli ilçesi.
Kışın aşırı basık yazın aşırı sıcaktır. Kabus gibi bir ilçe yani.
Burdan nefret etmek için çok sebebim var ama sevmek için hiç yok.
