bir kere soy adimi unutmustum. saka yapmiyor dikkat cekmeye calismiyorum.
adama imzalayip kagidi verecegim kalem elimde aklima mail adreslerim tc numaram kredi karti guvenlik kodlari skt leri ibanlarin son dort hanesi vergi numarasi her sey geliyor hizli hizli geciyorum kalemin ucu kagidin uzerinde cikmiyor arkadas soyadimi yazamadim.
disari cikip bir sigara yaktim.
Gözünün önünde çocuklar öldürülürken, hiçbir şey yokmuş gibi yaşamaya devam etmektir
Biz, aklı tutulanlar
iki kardeş... Masumlar en büyük acıları yaşıyor. Katiller ise endam ediyor.
insanlığı öldürüyor kafirler... Ve kafirlere yaranma derdinde münafıklar. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1954851/+
Güneş tutulmasında ay tutulmasında güneşin önüne ayın önüne bulutlar geliyorsa Akıl tutulmasında da aklın mantığın önüne bir başka insanın yüzü geliyordur. Akıl yelkenleri suya indirip erimeye başlar işte sonrası ebleh ebleh gülmek.
ihihi
Ehehe
Ahaha
Evet
Aynen
Ehehe
Ne güzelsin
Ay pardon komik
Ehehe
özellikle son yıllarda türkiye'de hüküm süren garip bir düşünce kısırlığı.
hiçbir şey üretmeden(ne fikir ne teori ne de teknoloji) tüm dünya bize düşman geyiği yapmak.
hatalarını özeleştiri ile değerlendirmeden her şeye dış güçler demek. ucuzluk ve bayağılığın topluma sirayet edişi. bu döngü belki de asırladır bizi esir almıştı. bir tarihçi olarak salt son 16 yıla suç bulmamak gerek diye düşünüyorum. türk insanı asırlarca dogmalarla ve sefaletle bir başına kalmış. kolay değişmiyor düşünce kalıpları!
zira demek bir çünkü gibi tınlamasa da ve zira hep zira, keza da hep keza olsa da, bazı bazı zira'ların kaza namazı keza'larla da kılınabilir.
saçma da olsa en doğrusunu onlar yaptı. bir torbanın içine dolduralım dağarcığımızdaki tüm kelimeleri, sonrada elimize daldırıp içine bahtımıza ne çıkarsa o kelimelerle anlatalım derdimizi. derdimiz var di mi? yoksa da bir elzem başımızda ve de maksat sadece iş olsun babından bir mevzu ise yine de sorun değil. dert, ıstırap, neşe vesaire hepside birer macguffin esasında ve de asıl olan yazmanın kendisi değil mi? noktalama işaretlerini sevmiyorum. sanki bağlanacak olan bir şey var da bağlamaya. emin miyiz bir cümlenin tam da orda bittiğinden, her şeyin sona erdiğinden ya da öyle kalması gerektiğinde falan falan.
önce sırtını dik hale getirir ve bir müddet öylece bakarsın. sigarandan, avucunun içinde çevirdiğin çakmaktan, kahvenden aldığın yudumdan medet umarsın bir süre. istediğin ne bilmiyorsundur ama bildiğin gelmediğidir. bir başka sese ihtiyaç duyarsın. tv de dolanırsın, birkaç sayfa okursun, müziğin sesini acarsın; hala yoktur. o sesi duymak için bu sefer her şeyi kapatırsın, dünyaya dair en küçük bir kıpırtıyı bile duymak istemezsin ve kendini bulabildiğin en güzel sessizliğe bırakırsın... hala yoktur.
cumartesi imiş bugün: kahvenin tadının kötü olmasından uyanmalıydım. guy viyaklıyor. sol kolumda bir çizik var.
üç paket jelibon ve iki kinder yutarak intihar ettim gece. bilince ver pası. down under salim abi! sağdan gör, hafif ince. şansımı deneyeyim dedim. hayat çok masum, gece ise pek genç demeli. ne zaman teneffüs yapacağını nasıl anlıyorsun?
dünya okunduğu gibi mi yazılıyor?
bir mağaranın duvarlarına elimizi dayamış gidiyoruz. avuçlarımızda rutubetin serinliği ve gözlerimiz açık karanlıkta.
ilık kahve ile sigarada kalmıştık en son. siyah kül tablasına beyaz filtrelerden bir eski zaman mezarlığı inşasında tek tek dikerken türbeleri, nereden geldiği bilinmez bir esinti parmaklara bir üşüme verdi. nina simone açtım. feeling good çalmaya başladı. içine girdiğimiz sirkülasyondan çıkmak gerek ya da bir başkası bu salamura iklimine son vermek derdi tüm derdim.
dünyanın sonundaki fener'de will denton'un çaldığı aletin adı ne olabilir acaba gibi hesapta olmayan dertler de zihni kuşatabiliyor. birkaç tel ve dil darbelerinden ibaret idi sanırım tüm o boşluk kompozisyonu. kinderlerimi düzelttim, tozlarını aldım, küçük maymunlarımı sevdim, king konglarımla konuştum, birinin tepesine basıp kırmızı ışığı seyrettim ve bir yaşa gelince, ki kendim için mevzu bahis değil henüz bu, artık kendine değil ama başkalarına ölümsüzlük aramaya başladığını düşündüm insanın. oysa tam da yok oluşu kabullenmişken ve sözde tüm bu var oluşun anlamsızlığına varması gerekirken. belki de anlamla bir alakası yok, lakin tüm bu kıyısından köşesinden dokunulmuş yaşamlara bir acıma ve unutulacak olmalarını bilmenin öfkesi. bu da mı bir anlam yoksa?
bilemiyorum tabi, keza o bir yaşa gelince durumundan muafım henüz, ama arada bir elli yıl önce ölmüş birkaç kedi için hüzünlenmediğim de olmadı değil ve bu yüzden kimi kimi adressiz düştü dilime iki isim... gülfem ve zelişan.
sigara altlığını bitirdiğime göre ayılabilir ve güne başlayabilirim.
ülkemizin hayranlık uyandıran eğitim sisteminde olan durumdur. kim ne mezunu ne iş yapıyor. ders de adam ne görüyor, gördüğü ne nitelikte bir ders, önlisans alıyor dönemde 9-10 ders lisans alıyor 5-6 ders bu zaten ayrı bir daniska. esnaf kazansın diye açılan yaz okulları. bile bile yaz okuluna bırakılan öğrenciler. ben bu sistemi sistem diye önümüze sunanların suratına tüküreyim.
Öyleki karikatürlere bile konu. Belkide mizahla uğraşanların en zengin yılları. Tam yerindeyse ilahi komedyayı yaşıyoruz.
Prens çarsın oğlu olarak doğmak varken neden afrikada doğasın ki ? Oyuna brutal hard da başlamak gibi birşey. Dark souls u ölmeden bitirmek gibi birşey. Nesli tükenecek denilen penguenler kadar değerin yok.
He birde türkiye de yaşamak var ki o tam bir depresyon. Herşeyin similasyonu var ama kendisi yok. Demokrasi var bacaklari yok. Hukuk var gözleri kör. Ama sorsan var yani... belkide en kötüsüde bu. Yok dense olması için çaba sarf edersin. var dense korumak için çırpınırsın. Ama ne var ne yok olunca iNsanında kafası karışıyor haliyle.
Ama sadece türkiye değil bu durum.
Düşünsene ; allah diyen can alıyor, ateist dediğin bu olaya lanet okuyor. Kuran oku diyor, apdestmatiği gavur icat ediyor...
aklın, yönlendirilmek üzere başı boş bırakıldığında yaşanması muhtemel hal.
+akıl, kendi kaynağını ve amacını araştırmaya başladığında yer yer kendi zincirlerinden de kurtulması gereken süreçlere girebilir, bu durum akıl tutulmasından ziyade akıl sıçraması olarak tanımlanabilir.
Güneş ve ay tutulmalarının tarihi, saati, hatta süresi önceden hesaplanabilir ve fiziksel bir olaydır. Ancak akıl tutulması sosyal bir vaka olup her an yaşanabilir. Önlenmesi ve tedavisi çok zordur.
Türkiye cumhuriyeti halkının şu 10 yıldır, belki de daha fazladır yaşadığı olaydır.
En basitinden ; sorsan kimse akp ye oy vermiyor lakin akp yarı yarıya meclise giriyor.
En basitinden ; terör silahla çözülemez artık deniliyor lakin bir ülkede ki kargaşayı ( suriye ) silahlı girişimlerle düzen içine sokmaya çalışıyor.
En basitinden ; ülkemde daha gap bitmemiş iken, onca yardıma muhtaç köy ve biraz daha basite indirger isek vatandaş varken, trilyonları aşan yardımlar toplanıyor ve yersen bir ülkeye yardımda bulunuluyor. Ve ne ilginçtir ki bu yardım toplanma zamanı avrupanın krizle çalkalandığı döneme denk geliyor...
En basitinden ; pkk lıyım diyen cezai işleme tabi tutulmuyor ama türkiye sınırları içinde türk bayrağı açmak provakatörlük oluyor. Polis ise bu bayrakları suç aleti olarak el koyuyor.
En basitinden ; özel yetkili mahkemel kuruluyor, yani hükümet kendi yargısını oluşturuyor ama kimse bundan söz etmiyor.
En basitinden ; bu amerikanın ortadoğu hakkında ki planları belli iken, bunu artık 80 yaşımda ki dedem bile biliyor iken hala vatandaş bu patlamaların esad tarafından yapıldığına inanıyor.
En basitinden ; 35 bin kişinin katili bir anda barış elçisi olurken, ülkenin değerleri yerle bir oluyor.
En basitinden ; imralıda ki katilden, koskoca ama haysiyeti yerle bir olmuş türkiye nin başbakanı mektup bekliyor, bide utanmadan ona göre hareket edeceğiz açıklamasında bulunuyor, ayrıca halk ise bunu alkışlıyor.
işin içine siyaset ve inanç girdiği zaman yaşandığını müşahade ettiğim durumdur.
şöyle ki efenim;
bir akpartili kardeşimiz; hükumetin yaptığı işlerin tamamını doğru kabul ediyor ve inandığı insanların, partililerin kesinlikle yanlış yapmyacağını savunuyor aynı şekilde bir atatürkçü kardeşimiz, konu atatürk olunca ata'nın yaptığı bütün işlerin doğru olduğunu hiç bir yanlış kararının bulundmadığını söyleyebiliyor veya herhangi bir cemaate mensup olan bir insanın o cemaatin lideri ne yapmış olursa olsun onu haklı çıkaracak bir kılıfı muhakkak oluyor.
sözün özü kardeşlerin konu siyaset-inanç olunca insanların aklı tutuluyor, doğruyu göremez oluyorlar. diğer bir deyişle içinde bulundukları grubun yanlışlarını görüyorlar da akılları tutulduğundan seslerini çıkarmıyorlar.
gazeteci-muhabir kadir canın objektifinden öğrenci ve işçi olayları, grevler, boykotlar, direnişler, yangınlar, kazalar, cinayetler, cenaze törenleri, soygunlar, silahlı çatışmalar, suikastlar ve siyasi parti liderlerinin seçim gezileriyle bir dönemin çarpıcı panoraması gözler önüne seriliyor.
odaklanma ve derişim sorunu yaşayan insanlarda gözlemlenebilecek bir tür, zihinsel faaliyet yetersizliği olayıdır. tutulma esnasında, zihin olması gereken basit görevlerini dahi yerine getiremez..
"yağmurlu havada elde şemsiye olduğu halde deli gibi şemsiye arayışına girmek" akıl tutulmasına bir örnektir.
