illa ki sebepleri vardır ama günümüzün gençleri fazla bencil. Dünya kendi eksenleri etrafında dönsün istiyorlar. Herşeyin en iyisi onların olsun, bir dedikleri iki edilmesin. Bunu biraz da hava atmak için istiyorlar. Televizyondaki hayatlara imreniyorlar. Diğer insanlardan ahlak ve karakter olarak değil maddi olarak üstün olmak istiyorlar ve bunu sağlayamayan ebeveynlerine düşman olabiliyorlar. Bunda ebeveynlerin de kabahati var elbette. Neredeyse üniversiteye gidene kadar sofrayı önlerine getiriyor, yediği yemekleri bile kaldırmalarına fırsat vermiyoruz. Bilgisayar konusunda sınırlama getiremiyoruz ve ahlaki değerleri, gelenek ve görenekleri öğretemiyoruz. Kendi işlerimden eğlencemizden vakit ayırıp onlarla vakit geçirmiyoruz.
Tabii bunlar ciltler dolusu kitapla anlatılır belki. ilk aklıma gelenleri yazdım.
aileyi üzecek durumdur. benim evladım olacak da ailesini sevmeyecek. asla dayanamam. iyi ki de çocuk yapmıyorum. sonra çocuk da bana kötü davranır. aman aman.
Her zaman ergenlikle ilgisi olmayan durumdur. anne baba ayrılığıyla birliktle zayıflayan bağlar bir de anne yanında da baba yanında da görülen şiddetten dolayı kopmuştur.
sosyal hayatımın bile olmamasının sebebi onlar, ve kendimin farkında olduğum en küçüklüğümden beri onlardan nefret ediyorum.
Sadece azıcık dişini sıkması lazım insanın, köprüyü geçene kadar.
özellikle ergenlik döneminde vuku bulan durumdur. daha sonrasında bunu yapan kişinin utanmasına neden olan durumdur. ulan nasıl ailesinden nefret eder insan demenize vesile olur. bir aileniz varsa oturun ve dünyadaki milyonlarca insandan daha şanslı olduğunuzun farkına varın.
mezuniyetten sonra iş ve eş bulamayınca oluşan durumdur. hele bi de okuduğunuzun bölümü babanızın isteğiyle yazmışsanız ezik anneniz de her şey bittikten sonra ben dediydim dinlemediniz diyorsa birbirinize girmeniz kaçınılmazdır.
Sen onlar için okulu, işini, çevreni, sevdiklerini bırak; onlara maddi ve manevi destek ol sonra tüm her şey sonunda onlar mutlu olsun sen hayata küs. nefret etme sebebidir. ailenin maddi kaynaklarını birileri sömürür, tartışıp huzuru kaçırırlar, siz iyi olmaları için mücadele edersiniz ama yorulursunuz. bazıları çalışmaktan sağlığına dikkat etmezken diğerleri bunu sömürür. siz doğruyu dile getirirsiniz dışlanırsınız. kavga ve tartışmalarda arabulucu rolü üstlenirsiniz daha sonra onlar iyi siz kötü olursunuz. bırakıp gitmek istersiniz ama içiniz el vermez. içinize atarsınız ve konuşmazsınız kimseyle ve nefret edersiniz.
24 yaşımdayım. kendimi bildim bileli odamda tek başımayım. o veya bu şekilde senelerdir buna sebep olan bişeyler yapıyorlarsa demekki haksız sayılmam. Allah katında anne baba hakkı varsa inanıyorum ki evlat hakkı da vardır.
ilk duyulduğunda "Oha aileden de mi nefret edilir? istediği alınmamış ergen beyanı" gibi tepkiler alan cümle. ama bu ön yargılı tutum onların suçu değil. Her anne babayı evladına sahip çıkan, üstüne titreyen, zor zamanlarında elini tutan, yol gösteren, yeri geldiğinde içine girdiğiniz kabuktan çıkarabilen, ilk öncelikleri evladının mutluluğu olan, koruyan kollayan ebeveyn sanarlar. Fakat yanılırlar.
