Bizim evde pazar sabahlarının vazgeçilmezidir. Babam tarafından adı kral sofrası konulmuştur. Ve mutlak surette benim hazırlamamı ister. incelikleri var çünkü. Siyah zeytine zeytinyağı ve baharat koyarsın. Domates salatalık biber doğrarsın bi güzel zeytinyağı limon pul biber ekersin. Yumurtayı kırmadan önce kapta karıştırırsın, içine kaşar peynir rendelersin, bol tereyağında halka halka kesilmiş sucuklar kizarır biraz salça ekersin ve yumurtayı üzerine dòkersin... yoğurdun üzerine ev yapımı pekmezi dökersin. Sonra peyniri de koydun mu sofraya bir de sıcak köy ekmeği alınmışsa vallahi o sofradan kalkılmaz. Adam haklı çayı da iyi demliyorum. Ahaha. Ha unutmadan bu kral kahvaltısı roka ve maydanozsuz olmaz...
Tüm bunlar bahane elbet. Birlikte bir şeyler yapmanın mutluluğu o kahvaltı. Yalnızken 3 gün yemek yemesem aklıma gelmez. Yanında birilerinin olması önemli şey vesselam.
yalnız kahvaltı yapmayı seven beni cezbetmeyen kahvaltı türü. her haltı sevdim bu kavhaltıyı sevemedim. yalnızlığı seviyorum ya. insanları sevmiyorum ama bu onlarla iletişim kurmayacağım anlamına gelmiyor. yemeğimi yerken yalnız olmayı isterim. uyurken de izlenmekten nefret ederim. o yüzden odada veya yatağımda yabancı biri varsa imkanı yok uyuyamam.
