Türkiye'de polisiye/cinayet türünde eser veren önemli yazarlardandır. Üslubu ve kitaplarındaki kurgu iyi fakat olayın sonunu bir cinayet romanında olması gerektiği gibi bağlayamıyor bence. En güzel kitabı da istanbul Hatırası'dır.
dünkü röportajında, romanı kotarmaya başlamadan önce fazlaca yaşar kemal, ahmet hamdi tanpınar ve selim ileri gibi yazarları okuduğunu söylemiş ve böylece kelime dağarcığı konusunda kendisini yenilediğini ifadelemiş, ortaya çıkan eseri 8-10 kişilik bir arkadaş grubu ve eşiyle paylaştığını onlarında vaziyeti test ettiğini söylemekten çekinmemiş popülerpolisiye yazarı.
kendimde kitap yazmış ve satmış bir yazar olarak sanrım kendisi eleştirebilirim.
insan yazarken yazdıktan sonra basılıp yazdıklarını bir sürü insan okuyunca başkasının yazarken ne düşündüğünü tahmin edebiliyor.
ahmet ümitin bir adet kitabını okudum. sultanı öldürmek.
sayfaların artması için araya genel bilgiler atmak çok süper bir fikir dan brwn bu konuda muhteşem mesela ama ahmet ümit bunu biraz abartmış. aynı tarihi aynı kişinin ağzından 50 kere duyunca insan bunalıyor. her seferinde başka bir şey anlatsa süper olabilirdi. bir de suya sabuna dokunmak istememiş belki de konu gerçekten fatih olunca. oysa hakkında çok ilginç bilgiler olan bir padişah.
geri kalanı ise ana konu itibari ile hiç insanı çekmiyor. fatih babası tarafından aşağılanıp durduğu için kendisini babasına ispat etmeye kalkarken dünyayı değişitrmiş bir çocuk basitçe.
romanın sonunda da adamın işten sıyrılışı cinayetin sebebi falan çok sıradan çok yavan. murat öldürülmüş mü belli bile değil.
başka kitaplarını okumaya gerek hissetirmiyor bana.
tipik bir piyasa romanı yazıcısıdır: kitaplarını elit olmayan bir kitle okur, bu okuyucuların ortak beğenisini kazanır, anlaşılması için herhangi bir ön bilgiye veya entelektüel birikime ihtiyaç yoktur. ayrıca bab-ı esrar ve sultanı öldürmek kitapları okuduğum en dandik 10 roman içerisinde olduğundan yazarın yeri bende ayrıdır.
Bab-ı esrar kitabını okurken tanıştığım ve sonrasında diger kitaplarını da okuma fırsatı bulduğum yazar, belki mükemmel değil ama çizgisini koruyabilenlerden.
elif şafak, iskender pala vb. yazarların eline eline vermiş yazar.
evet tamam taşlamayın kulvarları farklı biliyorum. ama ben burda 'ustalık'tan bahsediyorum.
yarın akşam saat 18:00 da türkan saylan alsancak kültür ve sanat merkezi'nde "Yazarlar izmir için Okuyor" etkinliğinin bu ayki konuğu. son kitabı Beyoğlu'nun En Güzel Abisinden bölümleri okuyacak.
popülerliğini ve gündemde kalma çabasını itici bulduğum, fakat yine de sevdiğim kitapları ve kahramanları * olan, eski gözlüklerini çok sevdiğim yazar.
cinayet romanlarıyla ünlü yazar. pek sevdiğim bir tarz değildir fakat şu sıra beyoğlunun en güzel abisi romanı oldukça tutuldu elim bir kaç kez gidip geldi alıp almama konusunda.emin olamadım tavsiye edilesi mi?
bugün d&r'da imza günü düzenleyen yazarımız. çok sıra vardı. buna rağmen büyük bir sabırla herkesle sohbet ede ede imzaladı kitaplarını. çok cana yakın biri. hoş sohbet.
alfred hitckok kendi filmlerinde mutlaka bir sahnesinde kendisini göstermeyi severdi. aynı şeyi ahmet ümit'de de görmemiz mümkün. beyoğlu nun en güzel abisinde başkomser nevzat'ın komşusudur. sis ve gece filminde de kendisi 3-4 saniyeliğne görebiliriz.
anlatımı çok akıcı, sade, günlük konuşma diline çok çok yakın olan polisiye yazarı. yabancı polisiye yazarlarla kıyaslama yapma konusuna girmiyorum. lakin bazen birşeyi çok fazla uzatıyor kitabında. ve bazı diyaloglar sanki sırf doldurmak için veya tarzı bu, bilmiyorum.
arkadaşlık açıklanması zor bir ilişkidir, iyi arkadaşlıktan söz ediyorum ama sahte olmayanından , yalansızından. duygularla ,alışkanlıklarla , masumiyetle ilgili bir şey gibi geliyor arkadaşlık bana. nitelikleri iyi diye bir insanı arkadaş olarak seçemezsiniz. her zaman kazançlı çıkabileceğiniz bir alışveriş değildir arkadaşlık öyle arkadaşlıklar vardır ki devam etmesi için belki sürekli kaybetmeniz gerekir. bu kaybedişin verdiği anlam, bazen kazanacaklarınızdan daha doyurucu olabilir. davranış bilimciler ne derse desin, bence arkadaşlık... uygun sözcüğü bulmakta zorlanıyorum. bence arkadaşlık , arkadaşlıktır. birini görmek size iyi geliyorsa onu dinlemekten , ona anlatmaktan hoşlanıyorsanız, çirkinliği ,aptallıkları onu küçümsemenize yol açmıyorsa , güzelliği, zekası bir parça sizi kıskandırsa da gurur duymanızı sağlıyorsa, onunla abuk sabuk konular hakkında bile sohbet etmek sizi rahatlatıyorsa , onu arama gereği duyuyorsanız ,onu düşündüğünüzde yüzünüze rahat,geniş bir gülümseme yayılıyorsa sorun kalmamıştır; o kişi arkadaşınızdır. onun zeki, aptal,iyi , yetenekli,kötü,zalim,kaba,nazik,güzel,çirkin,ünlü olmasının hiçbir önemi yoktur.arkadaşlık bütün bu niteliklerin üstündedir çünkü. yeter ki masumiyet yok olmasın.evet, bu meselede masumiyetin önemli olduğunu düşünüyorum; çünkü arkadaşlık iki kişinin birbirini etkileyerek,çocuklaşabilme yeteneğidir.
