Aksam yine aksam..
Gollerde bu dem bir kamis olsam ..
Dizelerinin sahibi sairdir. Kel oldugu icin cirkin oldugunu sanir ve kimse gormesin diye hep aksamlari disari cikarmis. Bu yuzden aksam vakitlerine yazmistir siirlerini.
yakup kadri karaosmanoğlu'nun hatıralarında anlattığına göre çok alıngan ve çok çabuk küsen bir kişiliği varmış.
izmir'de öğretmenlik yaptığı sıralarda italyan asıllı bir kıza aşık olmuş ve aşkı takıntı haline getirmiş. Aynı zamanda yakup kadri ile birlikte kordon civarında takıldıkları bir mekan varmış. Burada o zamanlar gençlik dönemlerini yaşayan şükrü saraçoğlu ve arkadaşlarıyla buluşur eğlenirlermiş. Şükrü saraçoğlu, ahmet haşim'in bu aşk mevzusundan dolayı biraz acımasız bir şaka yaparak kızın bir başka erkekle kaçtığını söylemesi üzerine ahmet haşim tabiri caizse çıldırmış. Bu kaçırılma olayını polise haber vermeye kalkmış. Bunun üzerine şaka yaptıklarını açıklamışlar çok da özür dilemişler fakat ahmet haşim o öfkeyle izmir,'i terk etmiş.
O çok ünlü göl saatleri şiir kitabındaki meşhur " bu dem göllerde bir kamış olsam " mısrasına sahip şiirini de karşıyaka yakınlarındaki bir sazlıktan ilham alarak yazmış.
arap kökenli olduğu için ırkçılığa maruz kalmış eski şairimiz. Şiirlerinde anlam aranmamasını, ahenk ve kafiyenin şiire anlam kattığını söyler. o, anlama bak demese de ben onun kemiklerini sızlatarak şiirlerinin hep anlamını incelerim. merdiven adlı şiirinde ölüm temasını çok iyi işlemiştir.
türk edebiyatının en başarılı şairlerinden biridir. şiirleri mükemmel bir ahenk içerir. kendisiyle tanışmam ise hababam sınıfı kitaplarından birinde şiirinin geçmesi sayesinde olmuştur. iyi de olmuştur.
"Bütün gün kırlarda, deniz kenarlarında dolaştık. Güneş, hayale müsaade etmeyecek tarzda her şeyi vazıh ve berrak gösterdiği için yalnız gözlerimizle yaşadık ve hiç eğlenmedik.
Ağaçların tozlu yapraklarını, kayalar üzerinde durup soyulan kertenkeleleri, denizin kirli suları altında cam kırıklarını, paslı tenekeleri, eski pabuç nâşlarını seyretmenin ne kadar çabuk ruha kesel verdiğini tecrübe etmeyen var mı? Güneşli geçen bir gezinti gününden sonra, akşamüstü eve mahzun ve nevmid dönmemenin mümkün olmadığını tecrübelerimle bilirim. Güneş, bütün gün, insana doğru fakat acı şeyler söyleyen bir arkadaştır. Onun ışığında eğlenmenin ve mes'ut olmanın hiç imkanı var mı?
Nihayet akşam oldu. Karanlık bastı. Karşı karşıya oturmuş iki insan, artık yüzlerimizi görmüyor, yalnız seslerimizi duyuyorduk. Birden, arkamızda garip bir fısıltıyı andıran bir hışırtı duyar gibi olduk. Başımızı çevirdik: iki büyük fıstık ağacı arkasından kırmızı bir ay, sanki yapraklara sürünerek yükseliyordu. Birden etrafımızda dünyanın bütün manzaraları değişti: Sanki Japonyalı bir ressamın siyah mürekkeple çizdiği mübhem ve nâtamam bir âlem içinde idik. Artık her şeyi sarahatle görmek ve tahayyül etmek imkanının sarhoşluğu vücudumuzu, yavaş bir afyon dumanı gibi uyuşturuyordu. Etrafımızda, gündüzün bütün uyuz ağaçları yerine zengin bir orman vücud bulmuştu. Karşıda yemek yiyen fakir ailenin kirli kızları, yüzlerine vuran ay ışığı içinde birer murassâ hayal olmuşlardı. Denizin bulanık suları boşalmış ve onun yerine şimdi sahilin kumları üzerinde ziyadan bir mâyi sallanıp bir şarkı söylüyordu. Dünyanın güzelliğinden korkmaya başlamıştık. Zira aydan akan büyünün saadetiyle ruhlarımız çatlayacak kadar dolmuştu.
Ay! Ay! Yalancı ay! Zekadan harab olanları dinlendiren hayal gibi, güneşten bunalanları da teselli eden sensin!"
En iyi şiiri kesinlikle merdiven değil o belde olan şairdir.
Çocukluğundaki acıları her daim yüreğinde taşır, onun için acılar ve dış dünyanın zihinde uyanan ve maddecilikten sıyrılmış ilahi fotoğrafı ilham kaynağıdır.
Arap kökenli olduğu söylense de o bunu pek kabul etmez.
Sürekli çirkin olduğunu düşünür ama aslında o kadar da çirkin birisi değildir.
Fakat sahip olduğu baudelaire ruhuna bunu anlatmak ne kadar mümkün olabilir ?
bir günün sonunda arzu
yorgun gözümün halkalarında
güller gibi fecr oldu nümayan,
güller gibi... sonsuz, iri güller
güller ki kamıştan daha nalan;
gün doğdu yazık arkalarında!
altın kulelerden yine kuşlar
tekrarını ömrün eder ilân.
kuşlar mıdır onlar ki her akşam
alemlerimizden sefer eyler?
akşam, yine akşam, yine akşam
bir sırma kemerdir suya baksam;
üstümde sema kavs-i mutalsam!
akşam, yine akşam, yine akşam
göllerde bu dem bir kamış olsam!
türk edebiyatının ''anlaşılmaz adamı''ıdır.
şiirleri okura kendisini hemen ele veren türden değildir, bu açıdan zordur onun şiirlerini gerektiği gibi ''tatmak.''
öğrendiğim ilk şair, duyduğum ve ezberlediğim ilk şiirin yazarı olmasından mütevellit bende büyük bir hayranlık sahibi güzel mi güzel yazar.
merdiven şiirini ilk duyduğumda küçük bir kızdım. eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak ne, sema ne, muttasıl ne ve daha bir çok cümle ve kelimenin ne olduğunu bilmiyordum. yinede kelimelerin ahengi vardı kulağıma değen. ve ben beğenmiştim.
ahmet haşim bana önce şiiri sonra kitapları ve sonra edebiyatı sevdirdi.
bambaşka bir bölümde bambaşka bir alanda olmama rağmen içime ukde saldı, edebiyat okumaya dair.
müsaadenizle size vermek istediğim bir tavsiye var: çocuklarınıza şiirler okuyun. onlara terbiyesiz sözler öğreteceğinize yahut tv yi açıp karşısına oturtacağınıza iki şiir ezberletin.
ezberletin ki ileride hayatın sadece zorunluluklardan ibaret olduğunu sanmasınlar.
bazen şakacı, bazen öfkeli ve hırçın davranan ama her zaman 'taşralı' bir görünümü olan haşim zayıf vücudunun üstünde kocaman başıyla herkesi şaşırtır, spordan kaçar, oyunlar oynamazmış. o, çok sevdiği annesini kaybetmiş, kardeşinden ve yeni evliik yapan babasından uzakta, az çok yabancı bir çevrede, hatıralarına ve hayallerine dalarak bunları şiirleştirmeye çalışmıştır.
merdiven siirini akillara dusuren soylem, hicbir edebiyatci bu adamin siirlerini yorumlarken bunu demek istemistir diye kesin bir sey diyemez.
bu sebepten hoca sinavda bize siiri yorumlayin dediginde banko puan kazanmistik, cunku bu ahmet hasimdir, kesin bir sey denilemez!
Cogu kişinin merdiven şiirini bildiği fakat bir günün sonunda arzu şiiri de tadından yenmeyen şair.
Bir Günün Sonunda Arzu
Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Tekrarını ömrün eder ilân.
Kuşlar mıdır onlar ki her akşam
Alemlerimizden sefer eyler?
Akşam, yine akşam, yine akşam
Bir sırma kemerdir suya baksam;
Üstümde sema kavs-i mutalsam!
Akşam, yine akşam, yine akşam
Göllerde bu dem bir kamış olsam!
