katılmıyorum. vicdanının sesini duymayı öğretirsen ahlaklı olunmuş demektir. ille de korku gerekmez yanlış olanı yapmamak için.ahlakın din kavramıyla alakası olsaydı H. üzmez, deniz feneri, erbakan vb. örnekleri hiç olmaz idi.
kişiliği olmayan menfaatçi insanlar için geçerlidir. aslında 5 para etmeyen insanlar cennete gidicem ayağına ahlâklı olurlar. ama öyle bebekler var ki insanı tahrik ediyor, gerçekten.
yapılan bir araştırmada ateistlere ve inananlara aynı soru sorulur.
"havuza düşmüş boğulan bir çocuğu yeni aldığınız pahalı bir takım elbiseyi feda ederek kurtarır mısınız?"
iki tarafta "evet" diyor.
kısaca budur. bir taraf üstün bir varlık nedeniyle bunu yapıyor, bir taraf sadece kendi düşüncesi ile. üstün bir varlık inancı ile küçücük bir insanın düşüncesinin aynı sonuçları doğurması biraz acınası değil mi?
çok yanlış bir önermedir,ahlak küçük yaşlarda öğrenilir ve çocuklar genellikle büyüklerinin yaptıklarını yapmaya çalışırlar gerisini anladınız.
Ayrıca ufacık çocukların aklına allah korkusuyla ahlak vermek yerine mantıklı düşünebilme yeteneği vermek daha sağlıklı olur.
yüzde doksan dokuzu müslüman olan ülke de tecavüzlerin, cinayetlerin, rüşvetin, dolandırıcılığın ve daha sayamadığım birçok ahlaksızlığın çokluğuna bakarak bu savı kolaylıkla yalanlarız.
seçili ve verili dinin ahlakı elbette yalnızca o din ile anlatılır. eğer evrensel, az çok üzerinde anlaşılmış bir ahalktan bahsediyor isek, genel geçer bazı basit kurallardan bahsediyor isek, de bu kuralların tümü zaten dinlere ve onların sundukları ahlaka karşıdır.
Çok hatalı bir önermedir. Gelelim "tanrı yanılgısı" kitabının kendi kendini çürüten tezlerinden biri olan takım elbiseli kurtarma timi anketine. Her iki tarafta bunu evrensel toplum kuralları içinde yetiştikleri ve hayat kurtarmanın ne kadar önemli bir şey olduğunu bildikleri için ankete "evet kurtarırım" cevabını veriyor. Richard Dawkins en nihayetinde sosyal bilimler değil biyoloji dalında uzman olduğu için anketi yanlış yorumluyor.
Misal yıllar önce ntv'de yayınlanan Michael Moore'un bizde korkunç gerçek adıyla gösterilen televizyon için yapılmış belgesel serisine. Michael Moore Kanada'da, ABD'de ve ingiltere'de aynı anda sokakta bir adamın yere uzanışını gösterir. Adamlar en işlek caddelerde kaldırımda yatmaktadırlar ve kimse dönüp bakmaz bile. Sonra nasıl olduysa Kanada'da adamın yere uzanışından yaklaşık 3 saat sonra biri el uzatır.
Buradaki mesele şudur. insanlar o adamın dolandırıcı olduğu ya da yardım ederlerse başlarının belaya gireceğini düşündükleri için görmezden gelirler. Yani "havuza düşmüş boğulan bir çocuğu yeni aldığınız pahalı bir takım elbiseyi feda ederek kurtarır mısınız?" sorusuna verilen cevap külliyen yalandır.
bu fıkrayı herkes bilir....
öğretmen can'a sorar
- evladım iki elman olsa birini ali'ye verir misin?
- evet, der can
- peki iki gömleğin olsa?
yine "evet" der can
- Peki iki misketin olsa
bu sefer "hayır" der can. öğretmen şaşrırır "elmayı, gömleği verdin ama neden misketi vermedin" diye sorar.
can'ın cevabı harikadır."iki elmam ya da gömleğim yok ama iki misketim var".
yüzyıllar boyu kalıcı ve kitleler üzerinde belirleyici olabilme adına zekice bir eylemdir ahlak için dini kullanma girişimi. zira, kanunlar gelip-geçicidirler, zamana tabidirler ve hayat görüşlerinin, toplumsal değer yargılarının değişimine paralel olarak değişim içerisindedirler fakat ahlak kurallarının belirleyicisi din ise, ki genellikle öyledir, bu durum, gelişmenin ve buna bağlı değişmenin önünde ciddi bir fren etkisi oluşturur.
din de dahil tüm dogmalar, statükoyu korumayı ister. onların en büyük düşmanı; insanların, dünya görüşlerini ve yaşam alışkanlıklarını değiştirmeye yönelik girişimlerdir. bilim adamları ve sanatçılar gibi gelişim ve değişime daima açık olan ve hatta, bu sayede yaşam imkanı bulan kimi gruplar, zaman zaman da yaptıkları muhtelif protesto eylemleriyle toplumun lokomotifi olurlar ve onları etkileyerek peşlerinden sürüklerler.
baskıcı rejimlerle yönetilen ülkelere bakın bir kez; hapishanede yatan fikir suçlularının hemen tamamı, statükoyu eleştiren ve değişim yanlısı olan sosyolog, felsefeci ya da sanatçı kişilerdir. işte! bu yüzdendir ki dinler, bilim ve sanata daima mesafelidirler.
nasıl olmasınlar ki; avrupa'da din adamları hegemonyasını ortadan kaldıran; bilimin ve sanatın, bilim adamı ve sanatçının el-ele verdiği rönesans hareketi değil midir? kelimenin tam anlamıyla, din tekelini kırmış ve papalığı 3 kilometre karelik bir alana hapsetmiştir. din üzerinden siyaset yapanların şah damarına neşter atmıştır.
insanları kutsi bir etkiyle yönetmenin, yöneten kişilere büyük imkan ve kolaylıklar sağladığı yadsınamaz. yönetmeye talip olan kişiler, dini kullanarak bu göreve soyunmuş ve ahlaki kuralları belirlemeye bizzat talip olmuşlardır. oysa bu, yaşam tecrübelerine dayalı birikimlerle de pekala sağlanabilirdi. dinin etkisi dışında kalmış, ona bağlı olmayan gelenekler gibi örneğin.
bunu diyen adam demekki din olmasa çıkıp ortalık yerde götünü gösterecek, gidip anasına bacısına sarkacak, türlü ahlaksızlıklar yapacak. sen insan olamamışsın ki daha, boşver dini falan.
ahlak dediğin şeyler insanın kendinden gelen davranışlardır. din ile alakası yoktur. din ile ahlak kazanan adamlar ahlaksızın, samimiyetsizin önde gidenidir.
dini olmayan ilkel kabile bulup (hala var mıdır ki?) ahlak anlayışlarını araştırarak cevap bulunabilecek olgu.
( güzel fikirmiş be. ben bi gidip amazonlarda ilkel kabile bulup geleyim )
saçmalıklar ile ahlak öğretilirse, sadece cehennem korkusuyla oluşacak bir ahlak kavramı ortaya çıkar, dinsizim ancak akranlarımdan bin kat daha ahlakliyim önermesi de doğrulamıştır.
tam anlamıyla bir aptal dinci safsatası. dünyada ateist oranın en fazla olduğu ülkeler ki bunlar finlandiya, norveç, japonya vs. gibi ülkelerdir, bu ülkeler dünyada suçluluk, tecavüz, cinayet, hırsızlık gibi unsurların en az yaşandığı ülkelerdir. fakat dindar ülkeler de ki bunlar suriye, türkiye, ırak, afganistan gibi ülkelerdir, burada da insanlar gece kardeşlerini sokağa gönderemezler. her gün tecavüz haberleri çıkar. sonra da din ve ahlaktan bahsederler.
bizi her an gözeten bir "irade"nin varlığını din ile kabul ettiğimizden bu öneme geçerlidir. aksi takdirde kişi toplum içinde hal ve hareketlerine dikkat ederken yalnız kaldığında bu dikkati göstermeyebilir.
Toplumlar da belli kurallar vardır.
Bunların belli bir kısmını din belli bir kısmını insanlar belirler.
Örnek olarak küfür etmek dinen yanlış. ama bunu müslüman birisi bolca kullanırken bel ki dinsiz birisi hiç kullanmaz.
Çünkü bunun kullanımının yanlış olduğu belli.
Dinlerde kurallar belirtilmiştir. Fakat kurallar zaten herkes içindir. Yani sadece o dine mensup olan kişiler dine mensup olduğu için daha ciddiye alır.
Onun haricinde tabi dinlerin de katkısı olmasına rağmen ahlak sadece dine bağlı olarak gösterilemez.
Evet mesela kuranda (bkz: çocuklara tecavüz edin şüphesiz ki biz sizi koruruz) yazmaktadır.
Yediniz lan dini kendi emelleriniz doğrultusunda değiştirdiniz, e sonuç olarak siktiri boktan din öğretileri ortaya çıktı, sizi eleştirene kafir deyip geçmeye devam edin.
(bkz: Konu buralara nasıl geldi)
