bugün

"param olsaydı,sensiz kalmazdım" repliğiyle akıllarda yer etmiş sadri alışık filmi.sadri alışık çok,çok aşık, mahallenin fakir gencini oynar, oynarda çokta ağlamıştır bu filmde müjgan uğruna.yayınladığı anda takılı kalabilirsiniz klasik filmlerinden olmuştur çünkü.
eski olmasına rağmen bir çok filmden çok çok daha güzeldir, ağlatır.

http://www.youtube.com/watch?v=tnw0cyz60m4

linkteki bir bölüm bu filmden etkilenmiştir, izleyenler hatırlar.
sadri alışık bu filmde öyle bir oynamıştır ki ayrı bir filme konu olur o.
son 10 dakikası insanı bombok eden eser. *
(...)

"ve de her ne hikmetse o da bana gönüllüydü.
öyle bir sevdim ki müjganı, dünyamı şaşırdım,
haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana.
evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar"

-bilemedim nerden bileyim ki!
bu fasülye iki buçuk lira ile başlar... zengin olsaydım sensiz kalmazdım ile biter.. bu iki eser arasında yaşadıklarınız tüm hayatınızda yaşayabileceğiniz duyguların toplamıdır.. sadri baba bir tanedir.
" müjgan bir daha gelmedi, arabası sığmıyormuş bizim mahallenin dar sokaklarına"

ah sadri abi ah...
müjgana küfür edilmesine sebebiyet veren eski türk filmidir.
''Semtimizin bir tanesiydi Müjgan, elleri ufacık, gözleri dört defa lacivertti.'' eskimeyecek her daim izlenecek filmlerdendir.
çok defa izlenmesi gereken şaheser.
final tiradını her izleyişimde kendimden geçtiğim sadri alışık filmi. hep esen püsküllü gibi bir yar hayal etmem de bunun cabası.
haftalık 70 bin lirayı götürüp, sonra kendisine oyuncu diyen dizi çalışanlarının sadri alışık tan oyunculuk dersi çıkartması gereken film.
"gözleri dört defa lacivertti müjga nın"..
her izledigimde açıklanamaz sekilde duygulandıgım bir filmdir. Sadri Alışık'ın muhtesem oyunculuguna hayran kalınasıdır. şimdiki aktör bozuntularına bakıp binlerce kez sadri alışık'ı özlemektir.
Öyle bir sevdim ki Müjgan'ı, dünyamı şaşırdım, haddimi bilemedim. Evleniriz gibi geldi bana. Evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar, fakir soframız kurulur gibi geldi.
Müjgan'ın kötü kalpli annesi aslında bir vesiledir, Müjgan esasen sevmemiştir Hüsnü'yü, gözleri iki kere laciverttir ama kalbi taş gibidir. (bkz: son pişmanlık fayda etmez). Sadri Alışık ustanın oyunculuk dersi verdiği fevkaladenin ötesinde bir baş yapıttır. Candır.
öyle bi duygulandırır ki aklını başından alır. haddini bilemezsin.
Bir sadri alışık filmi.
garip bir şekilde dinlemek isteyip şuan dinlediğim şarkı...
bir daha mesaj gelmedi müjgan'dan, artık gelmiyor buralara, geniş cümleleri dar geliyormuş bu satırlara dediler.
"Bilmezmiş inanmazmış gibi konuşma Müjgân. Sen, sen varsın diye varım ben. Yaşamak Müjgân diye bi şeydir benim için. Ölmek de Müjgân yok demektir."
bir büyük rakı eşliğinde oldukça tehlikeli olan filmdir.
Filmin en can alıcı yerlerinden olan, hüsnü'nün zengin olduktan sonra seyyar satıcıdan yetim çocuklar için oyuncak alırken müjgan'ı yanında çocuğu ile gördüğü ( evlensek benim çocuğum olacaktı bizim çocuğumuz olacaktı, adı da ahmet, mehmet, cemal gibi bir şey olacaktı, ahh müjgan ahhh) dediği sahne Nispetiye caddesi girişindeki Kral Burger'in tam karşısındanki sokakta , halen durmakta olan Kare Palas apartmanının önünde çekilmiştir.
insana derinden ah çektiren , hüsnünün bakışlarıyla ağlatan çok güzel bir film.
ne sen eski müjgansı ne ben eski hüsnü diye başlayan cümlesiyle son sahnesinde hıçkırıklar eşliğinde ağlatan film.
mujgan bugun guzel bile degildi cumlesiyle beni bitiren efsane filmdir.