melodisiyle, sözleriyle ne yapacağını hiç bilemeyen, büyümeyi becerememiş, hayatın çocuk tarafında tek kalmış sanki.
insanlar fazla gelmiş de, yalnızlığa dalmış. öylesine biri, çoğu gibi birinin şarkısı bu.
bazen ağlatır, bazen anlatır, bazen konuşur, bazen dinler.
“sen, beni tanımazsın, severim de söylemem.
sen, beni uzak sanırsın, bilirim söz dinlemem.
ah bu ben, kendimi nerelere koysam?
saklansam bir yerlere, gizlice ağlasam.”
"saklansam bir yerlerde gizlice ağlasam" kısmında hönkürerek ağlamak istiyorum ya.
Bi şarkı bu kadar mı yüreğe dokunur, sözleri bu kadar mı insanın ruhunun derinliklerine iner be.
" ...kendimi nerelere koşsam, saklansam bir yerlerde, gizlice ağlasam."
"... kendimi nerelerde bulsam, çekilsem sahillere hayaller mi kursam."
yaşadığı onca aşka rağmen, geride bıraktığı bir aşkını unutamayan yorgun bir adamın/kadının hikayesi. çaresizliği. uslanmazlığı. ümitvari hayalleri. hüznü ve dahası...
