o bazen anne, bazen öğretmen, bazen sevgili, bazen hala, ama bir çoğumuzun hafize anası oldu. rolünün hakkını o zamanın koşullarına göre vermiş, bir çok kişinin kalbinde bir yer etmiş bir sanatçıydı.
çocukların, uykudan önce masallarını paylaştığı masalcı teyzesiydi. bugün hala daha filmleri televizyonda denk geldiğinde, tatlı bir tebessümle kendini izletmeyi başarıyor.
aramızdan ayrılalı 30 yıl olmuş, nurlar içinde uyusun...
hakkında okuduğum bir makalenin özeti bu. ADiLE NAŞiT yaşamı boyunca hep güzel bi kadın olmayı hayal etmiş, ancak aldığı iltifatlar bile ona acındığı için yapılıyor diye düşünüp bunu dert etmiş bir kadın. ayrıca gülen yüzüne inat acıklı bi hikayesi var. 16 yaşındaki oğlunu kaybetmiş ve yaşamının geri kalanında çok acı çekmiş. gülen yüzünün ardında hüzün saklayanlardan.
gülüşü iç açan dünyalar tatlısı insan.
'aa içki mi içiyosunuz? ne o nane likörü mü? pek severim!' diyip içki içtiği sahne çok komiktir, her defasında güldürür. gözlere dikkat!
öldüğü günü dün gibi hatırlıyorum. çocuktum, miniktim, ama adile ablaydı o, akşamları onun masallarını izler öyle uyurduk. şimdiki kuşaklar bilmez. 30 sene geçmiş. bir kez daha yaşlandığımızı anladık, çok şükür... mekanı cennet olsun.
Her daim topuzlu kzııl saçları ile, "kuzucuklarım" diye masal anlatan tombul nine.
Hababam Sınıfı'nın Hafize Anası,Neşeli Günler'in turşucusu, Kibar Feyzo'nun huysuz annesi....
Ruhu şaad olsun..Sevmeyeni yoktur sanırım.
