ben de "ya bu gençlik nereye gidiyor, ülke şöyle, sanat böyle, ekonomi şöyle, adalet böyle, eşitsizlik şöyle, eğitim böyle " falan filan derken farkettim ki ne bunlar düzeliyor ne de ben kafayı bir türlü düze çıkarabiliyorum. hep bir dert, hep bir şeylerin kötü gitmesinden rahatsızlık ve bu rahatsızlığın benim mutluluğuma olumsuz etkileri falan.
yapılması gereken hayatın kendinize düşen kısmında işinizi iyi, doğru yapmanız, tarihin doğru tarafında yer almanız ve böyle şeyleri de çok da kafaya takmamanız.
evet sinan akçıl diye birisi bu ülkede sanatçı mesela. şarkı falan söylüyor, söz yazıyor. bu dünyanın kabullenmesi en güç yükü.
ama dediğim gibi çok da şey yapmayın. koyun götüne gitsin.
Olay sadece milletin salak salak şeyler dinlemesi değil. Tamam o bir gerçek ama ikincisi bu yapım şirketleri. Adamlar kimi parlatıp önüne koymak istiyorsa o bir şekilde önüne geliyor. Siyaset gibi düşün. Arkasında medya olmayan bir adayı kim duyar bilir? Seni televizyonlar bangır bangır bağırmazsa kimse demez ki lan bu adam da siyasetçi bir şeyler diyecek falan demez. Olay tamamen aynı. Çok güzel bir sesin vardır mükemmel şarkılar yazarsın bestelersin ama kitlelere nasıl ulaşacaksın? E halkın geneli de önüne ne konusuysa onu dinlediği için elin oğlu, kızı gelir adeyyo der follow me der şampiyona şeker geliyor der paraları cebe indirir ve tabi ki yapım şirketlerine.
