Altı yıl benim yanımdaydı. Omzumda uyutuyordum. Son sene hariç hiç ayrı günümüz olmuyordu. Acı gerçek şu ki şu an başkasının soyadıyla bizim birlikte kurduğumuz hayalleri gerçekleştiriyor.
Bu hepimizin bildiği çok acı bir gerçek. Her gün yaşıyoruz ama bir gün öleceğiz. Montaigne üstadın da dediği gibi: “bütün günler ölüme gider, son gün varır”
Yazamamak. Hissettiklerini dile dökemediğin gibi kelimelerin kağıdı da bulamaması çok kötü bir his. Dolmaya başlıyorsunuz. patlamak üzere gibi hissediyorsunuz ama tık yok vs...
