1933'de “D Grubu” sanat grubunun kurucularındandır. Fransız Kültür Bakanlığı’nın Sanat ve Edebiyat Altın Şövalye Nişanı ile ödüllendirildi. Beşiktaşlı ünlü kaleci Sabri Dino’nun amcasıdır.(1913, istanbul-1993, Paris)
Acısını sanata yansıtarak acıdan sanat yaratmış Türk ressamdır. Acıyı çizmek adlı kitabındaki desenler dünyada ağrıyı en iyi anlatan desenler olarak belirtilmektedir. Eşi Güzin Dino'ya yazdığı ( "Ne iğne, ne hap, ilaçların ilacı sensin. Sanırım en önemlisi, içime damla damla sinen gözlerin. iyileşeceksem, beni onlar iyileştirecek) sözleriyle acıyı aynı zamanda edebiyatlaştıran usta sanatçı
Yaşamı hep güzelleştirecek, iyileştirecek yönlerinden görmüş ve çevresine de bu güzel yönleri yansıtmayı ihmal etmemiş kara gözlü, güler yüzlü bir sanat insanı.
nazım hikmet'in o meşhur: "bana mutluluğun resmini çizebilirmisin abidin?" sorusuna
"sana mutluluğun resmini çizemem ama resim çizerek mutlu olabilirim nazım." diye yanıt veren çok yönlü sanat adamı, üstad.
ek bilgi: onunla özdeşleşmiş meşhur "mutluluğun resmi" tablosu aslında "dianne dengel" isminde bir ressamın "home sweet home" isimli tablosudur.
sscb'de sinema eğitimi alan ünlü türk ressam.
3 yıl boyunca makyajdan dekora, rejiden senaryoya tüm yönleriyle sinema eğitimi aldı. yutkeviç'in yönettiği madenciler filminde çalıştı.
sen, mutluluğun resmini yapabilir misin abidin?
işin kolayına kaçmadan ama
gül yanaklı bebesini emziren
melek yüzlü anneciğin resmini değil
ne
mavi yosunlu akvaryumda yüzen kırmızı balığın
ne de
al çeperli elmanın
1961 yaz ortasındaki küba'nın resmini yapabilir misin?
çok şükür, çok şükür
bugünleri de gördüm
ölsem gam yemem gayrinin
resmini yapabilir misin üstad?
eski bir karyola, 6 çocuk, 1 kedi, 1 köpek, 1 tavuk, perdesiz bir pencere ve damı akan bir ev içerisinde mutlu olunabileceğini anlatan tablonun sahibidir. bu tablo salonumda asılı. sürekli bakmama rağmen anlayamıyorum, öyle bir durumda nasıl mutlu olur bir insan? para yemiş bitirmiş ulan bizi!
Abidin Dino, 7 Aralık 1993 günü, 80 yaşındayken Paris te Villejuif Hastanesi nde vefat etti. Dino nun cenazesi istanbul a getirildi ve Aşiyan Mezarlığı nda toprağa verildi.
Konuşurken dinlemekten en çok keyif aldığım insanlardan biri... Konuşurken duraksaması, hafif gülümsemesi, kısa bir nefes alıp ciddiyetle ve farklı tonlamalarla süslediği konuşması, ellerini tutuşu... Yağmurun yerden yağdığını hayal ettiği bir konuşması vardır bilmem izleyen dinleyen var mı? Eşi Güzin Dino onun yaşamını çok güzel ve dürüstçe anlatmıştır (Gel Zaman - Can Yayınları)
eller isimli eserinde, deforme ettiği ellerle insanı kendine hayran bırakır.
nazım'ın sorusuna yanıtı da yine bu kitabın sonunda yer alır:
''yapamam elbet!
fakat resim çizebilmek ne büyük mutluluk! çizmek; bana ayrılan boyutu çizmek.
son bir söz: dört ayaklı bir yaratık olan atın gözlerine dikkatle baktınız mı hiç? parmakdsız bacaklarının küt uçları, ne verecek, ne de bir şey alacak durumda, böylece at ne resim yapabilir, ne de okşayabilir. gözlerinin sonsuz kederi işte bu yüzden''
"istanbul kah sinip yamyassılaşan
kah kabarıp gökyüzüne tırmanan
bir yaratık,
bir hayvan cinsi,
bir canavar.
ne yapacağı hiç belli olmaz."
yaşadığı sürgün vs gibi hayalkırıklıklarına metanetle gülümseyerek bakan iyi bir ressam, iyi bir yazar, bu estetik buluşmanın şehir çocuğudur kendisi.
eşi güzin dino'yla olan mektupları okuyucuyu düşsel bir ziyarete götürüp, muazzam bir aşk ziyafetine bırakır.
tarihsiz bir senenin 18 mayısında eşine "güzinim" diye başlayamn mektubunu "seni yüreğimin dibinden seviyorum" diyerek bitirmiş, beni de okurken bu cümlesiyle mest etmiş büyük üstadtır.
paris'te bir dönem parasız kaldığı için barlarda ayaküstü suluboya resimler yaparak içki parasını çıkarmış ressamdır. fikrimce, dianne dengel'in resmini dino'nun sananlar ya harbiden hiç resmini görmemişler dino'nun, ya da resim denen sanattan zerre nasiplenmemişler.
çağdaş türk resminin öncülerindendir ayrıca yazardır. "yedi tepe öyküleri" adında çok hoş, içinde küçük hikayelr bulunan okunulası bir kitabı da vardır. kitabın yazılışı 1930 lu yıllar olduğu için dili bir zordur.
