içi içine sığmaz insanın,aklı başında olmaz. Dağa, taşa, böceğe haykırmak ister. Kalbi ile aklı arasındaki bağ devre dışıdır. Anlamsız gülümsemeler, aşırı neşe ve enerji..
Yaşarken güzeldir, dünyanız güzelleşir. Biterse, o dünya başınıza yıkılır.
Şu an savaş veriyorum olmamak için, cidden kaldırabileceğimi düşünmüyorum artık insanları, elimden geldikçe itiyorum bu aralar, bıraksam olacağım, bırakmıyorum başındayken daha kolay oluyor bırakmak, görmeden gelmek. Eminim ki beni dengesiz duygusuz biri sanacak ama inan senle değil kendimle zorum var.
Acıtır. iyiyse de, kötüyse de. Güzelse de cirkinse de. Çayı fazla demlersen acı olur. Soğanı fazla pisirirsen ölür, köfteyi fazla kızartırsan kurur. Fazla yersen şişersin, fazla içersen kusarsın. Çok ağlarsan hastalanir, çok gülersen aptallasirsin. Çok seversen aşık olursun. Doğa bize bunu öğretti. Abartilan hersey faydasiz. Sevgiyi abartma, aşık olma. Sev! Aşık olma! Vesselam.
Çok farklı bir duygu ve insan mantıklı düşünme yetisini tamamen kaybediyor.
Bide sevgiliden ayrıldıktan sonra aşıkk olduğunun farkına varmak çok kötü bir durummuş
Aşık olduğunuz da aşik olduğun kisiden başka gözün görmez Kısacasi mutlusun Onunla birlikte olmak istersin Uzaktan olsa bile gelmeyecegini bile bile beklersin acı çekersin çünkü bağimlisindir Aşk hastaliktir Aşk Vazgeçememektır.
Sene 2009 sözlüğe yeni girdiğim zamanlar. Biriyle tanıştım. Şu an silik yazar kendisi. Aradan yıllar geçti geçen ay yazdı bana instagram dan. Her gün konuşuyoruz görüşürüyoruz sohbet muhabbet böyle nasıl gırla. Sabahlara kadar yazışıyoruz. Espriler havada uçuyor. Şiirler ve anlamlı sözler paylaşıyoruz birbirimizle. Zaman nasıl geçiyor anlatamam. Sonra korona çıktı. Bir baktım bana günde bin beş yüz mesaj atan adam üç mesaj beş mesaj atıyor arama yok. Sonra iki güne bir mesaj oldu aile sıkıntısı var maddi ve manevi olarak dertli. Yanında olduğumu bilsin istedim. sonra ben mesaj atmaya başladım. Dedim sıkıntılı günler geçiyor destek olayım moralini bozmasın. Ama ondan bir karşılık alamadım. Cevap gelmeyince bu sefer sanki istemediğimi düşünmeye başladım. Ben de bir şeyler oluyor anlamadığım şeyler. Üzülüyorum, onu görmek istiyorum sarılmak istiyorum yanındayım demek istiyorum ama o artık cevap bile vermiyor. Bu aşk mıdır acaba ey sözlük yoksa bendeki sessizce terk edilmenin verdiği üzüntü mü? Ya da artık ilgilenmiyor ego mu yapıyorum? Bu aşk olamaz mı?
"aşık olmayı denedim, hem de bir kez değil iki kez. inanın bana korkunç acılar çektim. ruhumun derinliklerinde, çektiğim acı ile alay eden bir ses işittiğim halde acı çekmeye devam eder, üstelik deli dolu aşıkmışım gibi kıskançlık krizleri geçirirdim. bunların hepsinin sebebi cansıkıntısıydı baylar, emin olun can sıkıntısı." demis dostoyevski. tamamen ´katiliyorum, askimin saplantimin nedeni can sıkıntısı ve de bunu örtbas etmek icin heyecan aramam. bunu bilmem onu aklimdan atmama sebep olmuyor tabi, can sıkıntısınin ustesinden gelmek icin baska yollar bulmali
hayatta her tür zorluğun üstesinden gelebilecek gücü hissettiren bir duygudur.
yanında ağzın kulaklarında, ayrıyken ruh gibi gezmene vesile olandır.
bittiğinde fiziksel ve sosyal olarak her şey değişir.
hissetmeyen anlamaz.
