her şey olması gerektiği tattaydı çünkü, tam kıvamındaydı her şey. ne 80'lerin yoksulluğu, ne 2000'lerin cıvıklığı.. bir çok şeyin zirvesiydi ayrıca 90'lar. her şey daha gerçekti, halen doğallık vardı.
hatırlayan yazarların 90 ların neden güzel olduğunu kelimelerle tarifidir.
çünkü 90 lar ne 70 ler ve öncesi gibi az imkanlara sahip,
ne 80 ler gibi darbe dönemine denk gelmiş çocukların olduğu yıllardı.
ne de 2000 lerin çocukları gibi bilgisayar başında çakılı kalınan zamanlardı.
sokaklarda akşama kadar top peşinde koşturup,akşam ezanından önce
toz toprak içinde eve koştuğumuz yıllar olmasından dolayı 90 lar özeldi.
büyük oranda konfor ortamına doğmayan neslin konforu günden güne yeni gelişmelerle elde ediyordu. daha sonra doğan nesil konforun içine doğdu ve biz onlara geçmişi anlatırken onlar geçmişi bir tarih şeridindeki hikaye olarak dinledikleri için nesiller arası farkın temsil ettiği makas giderek açılmıştır. renkli televizyonun yaygınlaşması durumunu anlatılırken led ve smart teknoloji ile yakın ilişki içerisinde olmaları bariz örneklerdendir.
Doksanların güzel olması bizim açımızdan güzeldir. Çünkü konfor elde edilirken belirli zahmete ve sürece katlandık. Şimdiki nesLiN neyi nasıl anlatacaklarını da yaşayıp göreceğiZ...
bilgi doğru kullanılmazsa insanda kötü etkilere sebep olur. ve bilmek eyleminin insanda artışı ne kadar fazla olursa mutsuzluk döngüsü o kadar hızlı olur.
teknoloji bilmenin tetikleyicisidir. her şeyden haberiz. günümüzde o kadar çok bilgi bombardımanına tutuluyoruz ki gerekli gereksiz pek çok ileti zihnimize girip ruhumuzu kirletiyor.
teknolojinin az kullanıldığı yerlerde mutluluk vardır. çünkü insanlar fazla bir şey bilmez. eskiden otobüs minibüslerde insanlar sohbet ederdi. mahalleli bir araya gelir en yakın parka pikniğe giderdi. çocuklar parklarda doyasıya oynardı. akşam evde çekirdek alınır çay demlenir tv ye bakılır yanında sohbet edilirdi.
şimdi kimse pikniğe gitmiyor. çocuklar evlerinde pc ya da tablet, telefon ile oyun oynuyor arkadaşlarıyla sanaldan bağlanıp konuşuyor. metro otobüs minibüslerde insanlar sosyal medya kullanıyor.
Tek iletişimin yüz yüze yapılıyor olmasıydı. Şimdilerde millet telefonla iletişim kuruyorlar fakat telefon kapanır kapanmaz hakaretler küfürler ediliyor. işte tüm bunlar nerde eski zamanlar dedirtiyor.
