15 ayı doğuda askerliği beraber geçirdiğim, operasyonlara beraber çıktığımız, beraber gülüp sohbet ettiğim, hatta bana sohbetlerimizde '' en çok vurularak ölmekten korkuyorum'' söylemini dile getiren, askerlikten sonra bir kere görüşüp, daha sonra görüşmediğim arkadaşımın öldüğünü facebookta tesadüfen öğrenmemdir.. oradaki akrabalarına ölüm nedenini mesaj ile sorduğumda, kardeşi ile yayladan dönüş yolculuğunda, traktörün arkasında yolculuk yapar iken, kardeşinin dengesini kaybedip elindeki tüfek ateş alıp abisini vurmasıymış... vurularak ölmekten korktuğu olayın askerlikten sonra başına gelmesi beni daha çok üzdü...
ne kadar çok dünyalık işlere kendimizi kaptırdığımızın farkına vardım, kendi kendime kızgınlığım halen devam etmekte...
ortaokulda beraber okuduğum aynı yurtta aynı koğuşu paylaştığım arkadaşım. okulda onun önündeki sırada otururdum. hep ondan kopya çekerdim. o ne alsa ben de aynı notu alırdım. bir keresinde il genelinde deneme sınavı yapmıştık. onda bile ondan kopya çekmiştim. sınavın sonlarına doğru gözetmenler benim yerimi değiştirdiler. son sayfayı kendim yapmıştım. sınav sonucu açıklandığında ben ikinci o arkadaşım üçüncü olmuştu. tabi bunu duyunca çok sinirlenmişti ve bana bir daha kopya vermeme kararı almıştı. gel zaman git zaman duydum ki üniversitede kanserden vefat etmiş. çok üzüldüm sanırım ilk yakın arkadaşımı kaybetmemdi. allah mekanını cennet etsin allah rahmet eylesin.
Alınan haberin konusu ölüm olunca insanı üzer,yorar ya da yıpratır. Eger bir anlaşmazlıktan dolayı gorusulmuyorsa 'ah ulan ne boş mevzuymus' dedirtir. Eger firsat bulamayipta gorusemediğiniz biriyse 'keske bir vakit ayırsaydımda görseydim' dedirtir. Yurtdışında yaşayan liseden bir arkadaşınızsa ve cokta seviyorsanız adamı bitiren haberdir. Ama sonuçta hep hakkınızı helal ettiğiniz, rahmet dilediğiniz haberdir.
