Daha 30 a bir buçuk sene var ama ben olacağım. Bilmiyorum içimden gelmiyor böyle bir istek. Ruhumda hep tek takılma özgürlüğü var. Zamanı gelince evlenirim kafasındayım.
belli bir yaştan sonra insanların tüm zevkleri rafineleşiyor. genç yaşlarda kaldırabileceğiniz tahammül azalıyor. bir insana standartlarınız uğruna s*tri çekebiliyorsunuz. karşınızdakini kırmak daha kolay daha basit oluyor.
var evet, benim. ufak tefek flörtleri saymazsak hiç ciddi ilişki yaşamadım. nedeni çok basit, benim sevdiğim bana bakmadı, benden hoşlanan da benim ilgimi çekmedi. sırf karşı cins diye kimseyle gönül eğlendirmem ben, bir şey hissetmiyorsam o ilişkiye başlamam bile, çünkü 2 günde sıkılırım. biriyle ciddi ilişki yaşaman için şu 3 şey olmazsa olmazdır;
1- ciddi anlamda hoşlanman, sevmen lazım.
2- onun da senden hoşlanması, seni sevmesi lazım.
3- tüm bu iki şartla birlikte yaş, eğitim, kültür, inanç, yaşam tarzı vs gibi konularda en azından zıt olmaman lazım.
bu 3'ü aynı anda hiç olmadı, hiç denk gelmedi. bundan sonra da denk gelir mi, bilmiyorum. ümidimi kaybetmeye başladım artık.
aynı yerde çalıştığı kızdan 2. 3. günde görüşme talep edip, numara istemeye başlarlar.*
her defasında kapak alırlarsa da personel defterinden numarayı alıp ararlar.*
hepsi yapmasa da geneli bu derece evde kalmışlık telaşı içerisine girerler.
Kendi tercihi olmadığı bellidir,e herkesin de sosyal bir çevresi olmayabilir. hala boyle konulardan ekmek yemeye çalışmak, ne bileyim yanlış ve çok ters.
ben bunu gördüm dediğim durum. bir kaç ay önce, yanımdan geçen taş çatlasa 30 31 yaşında olan bir erkek "bir gün benim de sevgilim olacak!" diyordu yanındaki arkadaşına.
yazık arkadaşım, olacak tabii.
