Bence mutlu olmak beyinde bitiyor. Yani kafaya takmamakla oluyor her şey. Hayatı akışına bırak gerisi gelir zaten. Bu zor olabiliyor ama bir kavrasan bu potansiyeli inan rahatlayacaksınız.
46 yaşındayım,ülkenin gidişatı ile ilgili tediginliğim var her an bir şey olacakmış gibi nefesimi tutmalar var bende de.Bir yandan da umudumu karartmamak gibi duygu yoğunluğum var.Size diyeceğim tek şey me olursa olsun gene de umut kırıntısı kalsın içinizde.O da olmazsa ötesi ölüm gibi bir şey.Allahım sen sabır ver.
ilaçlarını aksatma, ibadet et, meditasyon yap, çalış, üret, düzenli ve agır tempoyla spor yap, iyi beslen, yeni dostlar edin, duyularına odaklanarak yaşa ve dingil insanlardan uzak dur.
iki senede üç muhteşem travmatik olayı sakin sakin sindirmiş atlatmış bir 24 tavsiyesidir.
mutluluk sorun çözme sürecinin ta kendisidir. sorunlarımızı çözebildiğimiz kadar mutluyuz, ve ölene kadar sorunumuz olacak. mutluluk nihai bir varış noktası değildir.
Bu başlık tam da beni özetliyor ama zırlayıp ağlayacak değilim. Bir hayat stili düşünün her gün mutlu olunabilir mi ? Ya da her gün mutsuz olunabilir mi ?
Kimse size mutlu olma şansını tanımayacak, yine siz mutluluğu kovalamak için çabalayacaksınız.
Millet zihinsel engelli çocuklarını yetiştirmeye çalışıyor, 24 yaşındayım ve çok mutsuzum diyeceğim öyle mi ?
