Korkma yalnız değilsin şeklinde teselli edilesidir.
Nerede ve nasıl buna izin verdik bilmiyorum ama gençlerimizin içini boşalttılar. Hayatın içini ve bilhassa kıymet verdiğimiz olguların içini boşalttılar.
22 yasindayim hic sevgilim diyebilecegim bir kiz arkadasim olmadi evlenmeyi dusunmuyorum. Evlenen insanlarada akilli gozuyle bakmiyorum. Hastaliktan kurtulmusum keyfim yerinde para kazanmaya bakar keyfime bakarim insanlarla ugrasamiyorum. Uzerimde gereksiz bir olgunluk var yasitlarima hitap etmiyorum.
24 bitmek üzere hala hiçbir amacım yok. çocuk yapmayı düşünmüyorum 4 senedir sevgilim de olmuyor zaten kendi kendime mi yapacağım bu işi? ee ailem olmayacaksa ne diye çalışayım otururum evde açık ve net.
Lise son sınıfım ve aynı şeyleri bende düşünüyorum. Kölelik cahiliyet döneminde kalsada günümüzde modern birer köleleriz. Hiç olmadı sistemin kölesiyiz. Sanırım en sonunda her şeyi ve herkesi geride bırakarak beş parasız dünya turuna çıkmayı planlıyorum. Yeni lisanlar, yeni insanlar tanımak keşfetmek içimi kavuruyor. Elbette bunu kime anlatsam kız başına napacaksın, tecavuz, olum vsvs. demekten geri kalmıyor. Başıma bir şey gelecekse şuan bunu yazarken telefon patlar ve kolumda kopabilir. Eh bide bu boş hayallerini bırakta otur iki ders çalış üniversite kazan memur ol evlen gezersin. Uniye lafım yok ama benim akademik bir hededim yok. Oyle mutlu olacak bir insan degilim. Aksine kitap okumayı öğrenmeyi de severim.
sadece tebessum ediyorum. Acı dolu bir tebessüm. Bu sistem bana göre değil. Elimden gelse şuan gideceğim ama maalesef.
Yola düştüğümde ne aradığımı bulacağım. Belki bulamam ama en azından içimden geldiği gibi yaşarım bu hayatı. Belki de yaşayamam bilmiyorum. Bir şey bekliyorum. Belki bir tetikleme belki cesaret nelkide hiçbir şey sadece zaman gereklidiri biraz . onu bulursam gideceğim. Evet parasız olmuyor ama yaşlanınca emekli maaşı alıp onunla geçinebilecek birisi değilim. Umarım sende kendini keşfetmek için, "kendin için" bir şeyler yaparsın bir an önce.
Hayat mutluluğu beklemek için çok kısa.
Bu yazı kadar bile uzun değil..
Sevgiler.
24.02.20
Sanırım sözlükte girdiğim ilk entrydi. Şuan burada söylenen her şey gerçek dışı dışı kalmış. Ya da ertelenmiş. Üzücü.
Psikoloji bozan bi durum ya. Sürekli niye yaşıyorum ki ben sorusuyla kafayı yemeye neden olur. Her insanın bir amacı, bir hedefi olmalı ki yaşama tutunabilsin. Çok büyük şeylere gerek yok. Ufak amaçlar ile de yetinebilirsiniz.
Şimdi burda pozitif konuşup avutabilirdim fakat üzgünüm ben de 19 yaşındayım hayatta hiçbir amacım ve hayallerim yok. Olmasını gerektirecek bir sebep bile yok. Bu bizi üzer kardeşim, gel bi sarılalım.
24 yaşıdayım nişanlanmadan olmadan önce istediğimi yapıyordum güzelde para kazaniyordum djlik yapıyordum ama şimdi ? mesleğim yok yengeniz djlik yapmayı bırak düşündürmüyor bile ben neyapayım ha ? 7 gün sonra memlekitine gidecek ayrılsam eşyaları bende deli gibi seviyo kesin öldürür kendini resmen başkalarını mutlu etmek için kendinden ödün veriyosun ee ben nasıl mutlu olucam ?
aslında bir yüzyıl geriye gittiğimizde bile insanların hayata çok erken atıldığını görebiliyoruz. 14 yaşlarındayken kariyerine başlamış oluyor birçok sanatçı. henüz yirmili yaşlarında profesyonel derecede; hatta kült eserler ortaya koyabiliyorlar. elbette, evlilik ve çoluk çocuk da aynı dönemde peydah oluyor. kişiyi olgunlaştıran ve sorumluluk sahibi yapan tüm bu etkenler, sağlam ve sağlıklı bir karakteri de berberinde getiriyor. ailenin geçimini sağlamak, toplumun gelişimine katkıda bulunmak gibi temel amaçlar, ulaşılması elzem hale geliyor.
tüm bunların yanısıra kişi, islam'ın kendisine sağladığı bilinçle birlikte bireyselliğini de asla unutmuyor. bu dünyanın ahirete kıyasla çok kısa bir zaman dilimi olduğunu, bu dünyanın oyun, eğlence yeri olduğunu ve asıl yaşamın ahirette bulunduğunu aklından çıkarmıyor. eşinin, çocukklarının ahiret günü kendisine hiçbir fayda sağlayamayacağının, Allah'ın huzurunda herkesin tek başına olacağının bilincinde oluyor. en tutarlı, en rasyonel, ulaşılması en muhim amacın ahirette güzel bir derece kazanmak olduğunu bilen kişi için, bu dünya hayatı nispeten daha çekilir ve daha kolay bir hale geliyor. oluşan bu bilinç de kişiye daha tahammüllü, daha mutlu, daha üretken bir profil kazandırıyor.
fakat günümüzde globalleşmenin de etkisiyle iyice sekülerleşen insanların tek amacı bu dünyaya yönelik hazlar kazanmaya güdümlü hale geldi. gelgelelim, günümüz devlet yapısı kişiyi en az 25 yıl eğitim sistemine hapsettiğinden, kişi bu hazları bir an önce kazanmaya başlamak için saçma sapan bedeller ödemeye başladı. fakat türkiye'de yaşadığı için malum toplum yapısı sebebiyle amaçladığı hazları garanti altına alabileceği bir iş bulamadı. bu durum beraberinde ahlaksızlığı, yolsuzluğu getirdi. insanlar para kazanabilmek için ve mevcut para kaynaklarını kaybetmemek için insanlıktan çıkmaya başladı. kişi, tüm bu koşturma içerisinde dini ve entelektüel açıdan kendini geliştirmeyi ihmal etti. orta yaşlarına geldiğinde nihayet amaçladığı konforlu yaşama ve kadın, çocuk gibi hazlara ulaştı. fakat bunlara ulaştığında da içerisindeki arzuların tatmin olmadığını fark ederek müthiş bir boşluğun içerisine düştü. intihar eden mehmet pişkin gibi...
velhasıl, kişinin ana amacı Allah'ın mutlak onayını kazanmak olmadığı sürece, dünyaya yönelik bir amacının olup olmaması aslında hiçbir şey ifade etmiyor. Fakat Allah'ın mutlak onayını amaçlayan birisi, inşallah hem bu dünyada, hem de ahirette otomatik olarak mutlu oluyor.
23 yaşımı geçeli birkaç sene oldu ve hayata dair planlarımın %70 kadarını gerçekleştirdim. Sözlükte amaçsız olduğunuza dair başlıklar açmak yerine kendinize gerçekçi hedefler koyup başarmak için birşeyler yapmaya çalışmak geleceğiniz için daha yararlı olabilir. Amaçsız, hedefsiz insan rüzgarda oradan oraya savrulan yaprak kadar gereksizdir. Sözlükte takılmayın demiyorum, hobi olarak yine takılın.
