Şöyle bir soluklanıp, dönüp geÇmişe baktığın, kendinle hesaplaştığın, üniversite okumamışsan veya iyi bir bölüm okumamışsan, hayatta kendin iÇin az yatırım yapmışsan pişmanlık duyduğun ve 17 - 18 li yaşlarını düşünüp kendini yaşlı hissettiğin, artık sorumluluk almaya başladığın, bundan önceki şikayet ettiğin hayatın aslında nekadar rahat olduğunu düşündüğün, kıymetini bilemediğini anladığın ve bir daha o günlerin gelmeyeceğini acı bir şekilde bildiğin yaştır.
Afedersiniz ama yarrraaa yediğiniz yaştır.
Bu yaşlarda yer çekimi baskısından çok mahalle baskısı çekersiniz.
-okul bitti mi
-iş buldun mu
-ne zaman evleniyon.
Bu sorular hele aileye söylüyorsa daha bi sıkıntıdır.
"sanırım yaşlanıyorum sözlük. daha gençliğimi yaşayamadan bu psikolojiye girdim. o değil de bu sene yağmur çok yağdı ekinlere yaramadı bu, komşu da her gün arabasını bizim kapının önüne park ediyor sinirleniyorum artık. geçenlerde saksıya fasulye ve domates fidesi ektim maşallah baya baya büyüdüler ha ehe eeheh. noluyo lan yine saçma sapan muhabbetlere girdim, emekli kahve arkadaşlarımla kahvede oturuyorum sanki acilen kendime gelmeliyim."
reşit olmanızdan önceki bir dönemlerden beri üzerinde çalıştığınız, defalarca tamamlayıp attığınız albümü hala bitirip yayınlayamadığınız, pes etmeye yaklaştığınız yaştır. bazılarınızın.
En güzel yaş sınıfına girer. Zaten ondan sonra sıkıntı artmaya zaman hızlanmaya başlıyor. Hem kendini bilip hem pozitif ve enerjik olan en uyi yaş 22 - 24 arası. Bence yani.
valla cennet gibi bi yaş. öğrenci olmak sefilliğinin bittiği, iş hayatının başladığı, hayatındaki it kopuk arkadaşı budadığın, daha bi çok şeyin yoluna girdiği yaş.
bir insanın en güzel yaşlarıdır. sanırım tam olarak da üniversitenin son senelerine denk geliyor bu yaş abicim. gezin, gülün, eğlenin, aşık olun, acı çekin, düşün, mahvolun, kahrolun, parasızlık çekin, kalkmayı öğrenin. ne yaparsanız bu yaşlarda yapıyorsunuz. hayat denilen keşmekeşe bulanmadan önce son zamanlar bu zamanlar. ne kadar iyi değerlendirirseniz o kadar iyi sizin için. böyle büyülü zamanlar bir daha gelmeyecek. yalnız geleceğinizi şekillendirmeyi de ufaktan ihmal etmeyin. ben şuan yaptığım mesleği o zamanlar öğrendim. öğrenmeseydim, okuduğum bölümü bitiren her arkadaşım gibi ya polis, ya da call center'da boğaz patladan birisi olacaktım.
Üniversitenin bittiği, iş hayatının başlandığı, para kazanmanın meslekte acemilik yaşamanın farklı karakterde insanlarla yaşamayı öğrendiğin ne büyük nede küçük hissettiğin yaştır. Hayatın ilk adımı gibi bir yaş. Emeklemeyi bitirip yürümeyi öğrenen bir çocuğun hissi bu yaşı yaşamak. Çünkü üniversitede karşılaştığın en karaktersiz tipler bile iş hayatında karşılaştığın insanların yanında masum gelecektir. Yürümeyi öğrenmeden koşmaya kalkmayın. Bu yaş yürümeyi öğrenme yaşıdır.
(bkz: kendime not)
