Hedefsizlikten kaynaklanıyor olabilir. Arada bende de oluyor. Bazen durup düşünüyorum ne yapacağım bu dünyada, neden yaşıyorum, ne için yaşıyorum, amacım ne gibisinden. Fark ettim ki amaçsızlık insanı boşluğa düşürüyor. Bu yüzden hedef ediniyorum kendime. Ve dünyadaki amacımın ne olduğunu aramaya çalışıyorum. dünyadaki yerim ve konumum ne ilerleyen zamanlarda göreceğim. inşallah tabi.
Nasil bir tanim yapsam diye dusunuyorum. Ama bulamiyorum.
Cunku sen; hayatta hedefleri olmayan, kendine hedef koymayi bile beceremeyen bir oksijen israfisin.
Cunku sen; tekrar 22 yasina donse harikalar yaratacak binlerce insana hakaret gibi bir seysin.
Cunku sen; hayatin ne oldugunu cozemeyen hala siktiriboktan ergen triplerinle kumdan kale yapan aptalsin.
Cunku sen kendini gelistiremedigin gibi egitiminde de noksanliklari goz ardi eden kendine ait bir gelisim cizelgenin olmadigi dingilin tekisin.
Kalk bir silkelen bee!!! 22 yasindasin sen! Ne oldu tuvalete kosarken altina mi zictin? Ne oldu anan sutunu gec mi isitti? Arkadaslarin ana kuzusu diye dalga mi gecti neden incindin hayirdir?
Kalk bir silkelen! Oku, ogren, ogret, gelis, harekete gec, gelecegin icin bir seyler yap, cana sarfet, emek harca. Yasinin hakkini ver kisaca. Bu yaslardaki enerjin tukendiginde basini duvarlara vurursun da kimse donup bakmaz sana. Zamani oyle guzel degerlendir ki geriye donup baktiginda iyi ki yapmisim kelimesi dolansin dilinde. Yaparsin eminim. Yukaridaki hakaretleri kendine saymazsin ve ilerlersin durmadan hatta. Bazi gereksiz seylerden dolayi hayattan sikayet edecegine zevk alacagin tonla sey bulursun. Eger biraz zeki isen, aklini erkenden kullanacak zekaya sahip isen...
30 yasina geldiginde aglarsin sonra kimse de donup bakmaz...
