kendimi hala 22 yaşında sanıp başlığa girdim. ''içinde bulunduğum durum'' falan yazacaktım. ardından 24 yaşında olduğumu hatırladıktan sonra daha da üzüldüm. senelerdir değişmemiş.
Orta yaş bunalımına girmek için çok erken.. Varsayıyorum ki hiç ölüm görmemiştir. Mezara girene kadar her hayalin, her ihtimalin, her şansın yolu bulunur.
Hızlı koşan atın boku seyrek düşer derler, bakmayın 17sinde evlenip 22'sinde kocişiyle mutlu mesut bebiş büyüten kızlara. Gerçek hayat bu değil.
Ya da 22'sinde altında arabasıyla, mekan mekan hayatımı yaşıyorum'cu adama. Bu da gerçek hayat değil.
Gerçek hayatın içinde 22 yaş yetişkinlik değil. Kader bazılarına daha iyi davranmış, işlerini çok kolaylaştırmış olabilir. Sana vermediyse, senden esirgesiyse sen almak zorundasın. Bir çocuk yürümeyi öğrenene kadar ortalama 200 kez düşüyormuş. 200 kez düşmeden yenildim, başarısız oldum diyemezsin.
Mutlu geleceğin ilerde. Bugün doğru tercihlerinle emeğinle belirginleşecek. O zaman Yanında olacak adam-kadın, arkadaşların da aynı şeyleri yaşıyorlar, hissediyorlar. Ama bu süreç bittiğinde doğru adımlar sizi bir araya getirecek.
Hepimizin hayatı zor. Hepimizin engelleri var. Bunu 22 yaşında hissetmenin en güzel yanı, hala önünde istediğin hayatı kurabilecek zamanın ve fırsatların olduğunu bilmek.
Umutsuz anlar sizi yenmesin. Geçecek.
Her şey yoluna girecek.
28 yasında olup hala bir şeyleri yoluna koymaya çalışırken, hayatın domino taşları gibi durmadan devrilmesi ve ortasında yalnız kalıp kimse tarafından anlaşılmamaktan, üzerine bir de yanlış anlaşılmaktan iyidir. 22 yaş güzeldir, yaşa doya doya.
çok genç bir yaşta yaşanan bir depresyon hali. Gereksiz değildir, gerçekleri ifade ediyorsa kendinle bir hesaplaşma halidir ve kendine dürüst olursan hayatına büyük katkısı bile olur.
daha çok yıllarınız var. hayatta önemli olan ve amacımız bir diploma ve bir işe sahip olmak değildir. bir eş ve çocuk da gerekli değildir. yaşamayı bildiğimize emin miyiz?
Manyak misiniz lan siz? 22 yasinda pes etmek nedir amk?? 22 yasinda basarisiz olmak cok guzel birsey. Ileriki yaslarinizda kazanacaginiz basarilarin tamami bu basarisizliklarin ustune kurulacak. Bunlar hayatin temelleri. Zaten 22 yasindaki basarsizligin adi da tecrubedir. Basarisizlik degil.
Yenil yine dene! Bi daha yenil bi daha dene!!!
Sanki dogdugunuzda ananizin karnindan koşarak ciktiniz. Birak yurumeyi ilk 6-7 ay emeklemeyi bile bilmiyordunuz lan.
Zamana birakin kendinizi ve daima ogrenmeye aç olun. Etrafinizdan ogrenin okuldan ogrenin sokaktan ogrenin ve en onemlisi Basarisizliklarinizdan ogrenin. Ama asla denemekten vazgecmeyin.
Olacak! Bir gun olacak...
