Orta yaş bunalımına girmek için çok erken.. Varsayıyorum ki hiç ölüm görmemiştir. Mezara girene kadar her hayalin, her ihtimalin, her şansın yolu bulunur.
Hızlı koşan atın boku seyrek düşer derler, bakmayın 17sinde evlenip 22'sinde kocişiyle mutlu mesut bebiş büyüten kızlara. Gerçek hayat bu değil.
Ya da 22'sinde altında arabasıyla, mekan mekan hayatımı yaşıyorum'cu adama. Bu da gerçek hayat değil.
Gerçek hayatın içinde 22 yaş yetişkinlik değil. Kader bazılarına daha iyi davranmış, işlerini çok kolaylaştırmış olabilir. Sana vermediyse, senden esirgesiyse sen almak zorundasın. Bir çocuk yürümeyi öğrenene kadar ortalama 200 kez düşüyormuş. 200 kez düşmeden yenildim, başarısız oldum diyemezsin.
Mutlu geleceğin ilerde. Bugün doğru tercihlerinle emeğinle belirginleşecek. O zaman Yanında olacak adam-kadın, arkadaşların da aynı şeyleri yaşıyorlar, hissediyorlar. Ama bu süreç bittiğinde doğru adımlar sizi bir araya getirecek.
Hepimizin hayatı zor. Hepimizin engelleri var. Bunu 22 yaşında hissetmenin en güzel yanı, hala önünde istediğin hayatı kurabilecek zamanın ve fırsatların olduğunu bilmek.
Umutsuz anlar sizi yenmesin. Geçecek.
Her şey yoluna girecek.
herkes toplumun statü olarak gördüğü yerlere gelmek zorunda değil.
herkes toplumun oluşturduğu değerlere yönelik yaşamak zorunda da değil.
maddi konularda yaşanılan "başarısızlık" -ki bu kavramı nasıl açtığınıza göre değişir- bu yaşlarda gayet olağandır.
güzel bir yaştır.
hayatı yavaş yavaş hissetmeye başladığın yaştır.
sırtında o yükü hissettirmeyen eğitim hayatının sona erdiği ve tek başına atılman gereken yapman gereken bir takım sosyal statü zımbırtılarını gerçekleştirmek zorunda hissetiğin yaştır.
siktir ediniz efenim.
iyi bir insan olunuz.
ölüm çok yakın. sadece iyi olmaya çalışın gerisini siktir edin.
daha çok yıllarınız var. hayatta önemli olan ve amacımız bir diploma ve bir işe sahip olmak değildir. bir eş ve çocuk da gerekli değildir. yaşamayı bildiğimize emin miyiz?
yeni nesil komple kaybedenler kulübü anasını satiyim. herkesin teselliye ihtiyacı var.
geçen gün doçent hocamın yaşımı sorması ve ''ulan demiri sıksan bükersin'' demesiyle iyice farkettiğim durum. bitik, sürekli akşamdan kalma haliyle 22 değil 62 yaşında gibi hissetme durumu.
''şu saatten sonra beni benden başka kimse kurtaramaz'' düşüncesi kafada belirirse, kurtuluş için bir kapı açılmak üzere demektir.
(bkz: kelin ilacı)
gençler yapmayın böyle şeyler.
"bir kapıyı 40 defa çalacağınıza 40 kapıyı 40 defa çalın" derler.
hayat kolay değil. hayatınızın en güzel dönemlerini bu düşüncelerle çekilmez hale getirmeyin. birçok kişi sizin geçtiğiniz yollardan geçti ve geçmekte.
dua edin. Allah çaba sarf edene, çalışana mutlaka kapı açacaktır. sadece yeri ve zamanı gelmemiştir.
kendimi hala 22 yaşında sanıp başlığa girdim. ''içinde bulunduğum durum'' falan yazacaktım. ardından 24 yaşında olduğumu hatırladıktan sonra daha da üzüldüm. senelerdir değişmemiş.
