Birkaç gün izlediğim güzel bir film. Sonu istediğim gibi bitmedi ama üniversiteli çocuk ben campbell ın yakalandıktan sonra odadaki o yumruk sahnesinin hemen akabinde sapasağlam dışarı çıkması , güvenlik görevlisi ile anlaştı mı lan bu yoksa diye düşündürmedi değil.
herkesin bir şanslı sayısı vardır ya benimde bu. şuan hayatımdaki bütün önemli olaylar bu 21 sayısının etrafında oluyor. nerede bu sayıyı görsem başıma iyi bişey geliyor.
sonunda dün gece çıkışı sağlanan bir rage albümüdür. tracklist:
01. House Wins
02. Twenty One
03. Forever Dead
04. Feel My Pain
05. Serial Killer
06. Psycho Terror
07. Destiny
08. Death Romantic
09. Black And White
10. Concrete Wall
11. Eternally
bu haftaki bölümüne nihat kahveci'yi konuk ederek, biz beşiktaşlıların gözlerini yaşlandırmış ve onu ne kadar özlediğimizi bize hatırlatmış programdır. ah be nihat, keşke biraz daha izleyebilseydik seni.
Adele'in ayrıldığı sevgilisi yüzünden çektiği acı sonrası şarkılarını yazdığı albüm. Her şarkıdaki acı o kadar gerçek ki, bu albümden etkilenmemek için ciddi kalpsiz olmak gerekir. Daha bugünden klasik oluşuna şahit olduğumuz bir albüm. Tıpkı back to black gibi.
00:36'da başlayan aksak davul ritmi, birkaç saniye sonrasında giren bass partisyonları ve hemen ardından yardıran gitar riff leri ile kanımı dondurmuştur.
