yaşadığımız andan 20 sene ve daha öncesinde hayatımızda olup da şuanda olmayanlardır. bunlardan bazıları da çok özletirler kendilerini.
kimilerinin gece yatağında kendisine arkadaş olan walkmanleri, kimilerinin heyecanla beklediği yeni filmleri izleyebileceği vhs video oynatıcıları. kimilerine göre çocukluğu, kimilerine göre gençliği. kimilerinin tasoları, kimilerinin turbo araba kağıtları.
90'lar fetişinin olmaması. evet. bunu özledim.
sıkmadı mı artık şu 90'lar fetişi? taso maso, pokomon, tsubasa, kapalı mahalle kültürü vs. iyi hoş da biraz ara verelim şuna artık. hayır yani artık özlem duyamıyorum, kusacağım çünkü...
edit: yukarıdaki arkadaş atari videoları atmış. evet, galiba tek sıkılmadığım 90'lar fetişi bu. benim de bir hassas noktam varmış. *
Tam yirmi sene önce idi. Birileri beni ziyarete geldi. Çok korkmuştum. Sonra onların yaktığı ateş geldi yine çok korkmuştum. Sonra bi daha gelmediler. Bu kadar yalnız kalacağımı bilsem hiç korkmazdım.
