büyük ihtimalle bunu anlatan ebeveyn, ölenin arkasından yedisini,kırkını,ellisini okutmak üzere pasta,kek yemeye gider, ölenin ruhuna mevlit okutur, mezarda kur'an okur, türbe gezip dua eder, hala kur'an ın arapça'sını okuyamadığı için kendine kızar üstelik türkçe'sini okuyup anlama gibi bir derdi yokken. velhasıl mensubu olduğu dini mensubu olmayan kişilerden daha az tanır ve yanlıl bildikleri dahil her şeyi çocuğuna anlatmaya debellenir.
''oğlum hadi amcaya pezevenk de!'' diye direten ebeveyn olmaktansa ''allah'' diye direten ebeveyn olmak daha iyidir. görüşünü savunan insan doğru insandır.
ben 5 yaşındayken annem bana hepimiz bir gün ölüceğiz demişti, bende o yaz nerdeyse hergün anneme ölmek istemiyorum derken ağladığımı hatırlıyorum. Büyüdüm birazcık, ölmek istiyorum diye ağlamaya başladım. Ama dinimizde intahar günah ve bende bu yüzden zevk almaya çalışıyorum bu saçma sapanalak hayattan.
