yürüyerek sevgili eve bırakılır, geri dönüş yolunda görülen herhangi bir ihtiyaç sahibine 2,5 lira verilir ve hayata tumturaklı bir sövülür.
yaşanmışlığı da vardır.
metroya kaçak binilir, sahile gidilir. simit alınır, martılara atılır. sonunda yine metroyla dönülür, bir durak erken inilir. ele yürünür. kısacası mutlu olunur.
Gül satan çocuklardan pazarıkla bir tane gül alınır, birkaç tatlı söz eşliğinde verilir. Öpüşmek için de para gerekmiyor sonuçta... sevgili olmak avm'de sinemaya gitmek demek değil bence. Ama her buluşmaya da 2.5 tl ile gelme alışkanlığı boka sarabilir, çözüm bulmak şart.
Sahilde güzel bi bankta oturulup simit yenilebilir. Yada marketten(bim tercihimdir) bikaç çikilat püskevit alıp mahallenin çocuklarına dağıtıp mutlu edebilirsiniz. Sonuçta mutluluk bulaşıcıdır onlar mutlu olursa elbet size de bulaşır.
Dolaştırın dolaştırın bişey almayın parka falan götürüp salıncakta sallayın falan. Sonra minibüs parasını verin artisliğinizi yapın. Vardı da harcamadım a getirin. Ya da sıktır et kendi binsin 2.5 lira AMK boru mu. Eve yürürken magnum neyin alırsın çıbıktan belki araba çıkar.
