hayatı anlamak , hayatı görmek bilimum tecrübe ya da tecrübe sahibiyle müsabete girmektir..(başlıkta sözü geçen bu münasebeti cinsel münasebe anlar ona kolonya getircem birazdan)
bu bakımdan fatih anlamıştır tabii hayatı 17sinde , donal trumph'in kızları ise anlamamıştır..he ben kimim? işte bu soruyu sorup da ,"lan ben kimim ki , hayat gibi amorf bi olguyu yaşlara bölüyorum utanmadan" diyip , buraya yazı yazmayan yaşı mühim değil büyük ihtimalle bişiler anlamıştır..
her 17 yaşını yaşan insanın düştüğü durumdur. hepimiz bunu böyle hissetmiş ve yorumlamışızdır mutlaka.
önemli olan sonraki yaşlarda bunun farkına varıyor olmaktır.
olmayan gerizekalıdır. ergenlik dönemindeki bir insanı yermek akıl karı değildir zira. ve evet, bir çok 17 yaşında hayattan çok fazla şey öğrenmiş adam vardır. fakat bi' tarafındaki kılların ağardığı, beş para etmez adam çok daha fazladır.
17 ya$indayken sahip olunan deneyimler cok farkli olacagi icin, gerizekalilar olmadigini du$undugum insanlardir.
ha mesela cok guzel bir nazim hikmet otobiyografisi vardir bunun hakkinda:
1902'de doğdum
doğduğum şehre dönmedim bir daha
geriye dönmeyi sevmem
üç yaşımda Halep'te paşa torunluğu ettim
on dokuzumda Moskova'da komünist Üniversite öğrenciliği
kırk dokuzumda yine Moskova'da Tseka-Parti konukluğu
ve on dördümden beri şairlik ederim
kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir
ben ayrılıkların
kimi insan ezbere sayar yıldızların adını
ben hasretlerin
hapislerde de yattım büyük otellerde de
açlık çektim açlık gırevi de içinde ve tatmadığım yemek yok gibidir
otuzumda asılmamı istediler
kırk sekizimde Barış madalyasının bana verilmesini
verdiler de
otuz altımda yarım yılda geçtim dört metre kare betonu
elli dokuzumda on sekiz saatta uçtum Pırağ'dan Havana'ya
Lenin'i görmedim nöbet tuttum tabutunun başında 924'de
961'de ziyaret ettiğim anıtkabri kitaplarıdır
partimden koparmağa yeltendiler beni
sökmedi
yıkılan putların altında da ezilmedim
951'de bir denizde genç bir arkadaşla yürüdüm üstüne ölümün
52'de çatlak bir yürekle dört ay sırtüstü bekledim ölümü
sevdiğim kadınları deli gibi kıskandım
şu kadarcık haset etmedim Şarlo'ya bile
aldattım kadınlarımı
konuşmadım arkasından dostlarımın
içtim ama akşamcı olmadım
hep alnımın teriyle çıkardım ekmek paramı ne mutlu bana
başkasının hesabına utandım yalan söyledim
yalan söyledim başkasını üzmemek için
ama durup dururken de yalan söyledim
bindim tirene uçağa otomobile
çoğunluk binemiyor
operaya gittim
çoğunluk gidemiyor adını bile duymamış operanın
çoğunluğun gittiği kimi yerlere de ben gitmedim 21'den beri
camiye kiliseye tapınağa havraya büyücüye
ama kahve falıma baktırdığım oldu
yazılarım otuz kırk dilde basılır
Türkiye'mde Türkçemle yasak
kansere yakalanmadım daha
yakalanmam da şart değil
başbakan filân olacağım yok
meraklısı da değilim bu işin
bir de harbe girmedim
sığınaklara da inmedim gece yarıları
yollara da düşmedim pike yapan uçakların altında
ama sevdalandım altmışıma yakın
sözün kısası yoldaşlar
bugün Berlin'de kederden gebermekte olsam da
insanca yaşadım diyebilirim
ve daha ne kadar yaşarım
başımdan neler geçer daha
kim bilir.
ha bunun konumuzla alakasi mi ne? siz insanlarin ne ya$adigini bilemezsiniz, insanlarin ne tur travmalar atlattigini, ne tur guzellikler gorduklerini, hangi pencereden baktilarina ya$ama ve o pencerenin sovelerinin ne renk oldugunu bilemezsiniz.
hayatin anlaminin subjektif bir $ey olmadigini bilen orospu cocuklaridir, tam gerizekalilardir.
hayatı anlamak yaşla degil olgunlukla alakalıdır. eger kişi olgunsa isterr 14 ister 17 olsun hayata yaşıtlarından farklı gozle bakar ve anladıklarını bilirler.
gerizekalı falan değildir. niye olsun arkadasım o yaşta herkes öyle sanar. sözlük savaşları dahilinde yer yer beyinsiz yer yer şuursuz sıfatlarıyla da yüzleşecek arkadaştır aynı zamanda.
Çoluğun çocuğun 'pamuk prensese yapılan kötülüklerden yola çıkarak çözdükleri hayat' durumuna kendi aralarında verdikleri addır.
Bana 'Bu yeni nesil çok fena. Şu yaşta ben bile çözememişken 14-18 yaş grubu hayatı çözmüş' dedirten durum.
belki de 17 yaşına kadar içinizde 30 yaşına kadar yaşayan insandan daha çok hayat mücadelesi veren bünye de olabilir. herkes anasının karnından zengin ya da iyi aileyle doğmuyor sonuç olarak.
öncelikle gerizekalı demeyelim de gençler diyelim. biz de 17 yaşında aynı hataya düşmüştük. şimdi o gençleri görüyorum her yerde. ah bir bilseler. 70 yaşına gelsen bile bu hayatın ne olduğunu anlayamayacağını. zaten böyle olması gerekiyor. bütün hayat bir arayış. birisi zaten anlamını bulsaydı, hepimiz toplanıp onu yapardık. ama içimden de keşke bana birileri 17 yaşımda bunları anlatsaydı diyorum. bu tripten ne kadar erken kurtulursanız o kadar iyi.
17 yaşı bir simge olarak alırsak, sen, ben, hepimiz diye tanımlayabiliriz.
mesela ben 19-20 yaşındaki halimden cidden tiksiniyorum. ondan evvel daha da acayiptim ama tiksindirici de değildim yani. şimdi iyiyim gibi ama on yıl sonra şimdiki halime ne derim bilemem. ama yok lan iyiyim şimdi.
