şiir varlık ile insan (bilhassa şair) arasındaki görüntü filtresidir. şiir; zaman ve zamanın etki alanı olan madde üzerindeki genel-geçer fiziksel hapsin kalıplaşmışlığını ve buna bağlı sosyal-kültürel saplantıları inkarın başka bir adı olmakla birlikte, içinde yaşadığımız muazzam bilmecenin biraz daha karmaşık ve zihin gıcıklayıcı bir tatlılılığa kavuşmasında en büyük rollerden birini üstlenmesinden dolayı, kutsallığı yadsınamaz bir kavramdır.
seviyeli, seviyesiz, ciddi ama disiplinsiz, koptukça yakınlaştıran, koştukça uzaklaştıran bir duygusal çöplük...
okudukça ağlatan nefestir, zaman aramaz duyulmak için.
bir zaman ayırmak ve her zaman ayrılmak gerekli o'nun için...
haylaz sevgilim
attığın taş kırdı kalbimin camlarını
seviyordum seni darıldık
içimdeki cam kırıkları her hatırlayışta canımı acıtır
istemiyordum ama ayrıldık
keşke diyorum olsaydın da yeseydim seni kıtır kıtır
-bana ne lan senin sevgiline yazdığın şiirden-
ses, renk, ahenk, mihenk uyumu sizin olsun.
şiir cümleleri alt alta getirmekten fazlasını ifade eder. girişteki cümle bir vecize değildir ama ona eşdeğerdir.
çünkü şiir 'boş zamanlarımda şiir yazarım' andavallığında bulunanların işi değildir.
adına şiir dediğimiz şey edebiyata hizmet etmedikçe hiç bir değer barındırmayacaktır.
herhangi bir emeğe dayandırılmadıkça yazanının şair, yazdığının şiir adını alması saçmasapan olacaktır.
okuduğundan fazla şiir yazmış şair olur mu?
nasıl oluyorsa oluyor. 'ben şiir okumam ama yazarım' cümlesini yoldaş bilmiş kimselerin şiir iddiaları
gülünçlükten öteye geçemeyecektir.
bir diğeri taraf 'kendi çapında yazıcılar'
insan kendi çapında şiir yazar mı? yazmamalı.
şiir sözü, bir iddiadır zaten. elde yeni bir malzeme yok. bu çok açık.
yepyeni bir malzeme yoksa, şairlik iddiasında bulunan kişinin eldeki malzemeden en iyisini çıkarma çabası
içinde olması gerekmektedir.
aşk üzerine şiir yaz ama iddian olsun. iddian yoksa yazma. zaten yazılmıştır.
şurası da kesindir ki herkes birileri okusun diye şiir yazar. kendi çapımda diyerek beceriksizliğinizi gizlemeye çalışmanız
gözümüzden kaçmadı.
bir diğer taraf 'şiir açıklayıcıları'
şiirin sözcülüğü olur mu? olmamalı.
bak bu cümlemle bunu ifade ettim diyorsanız zaten yazdığınızın şiirliğini ortadan kaldırıyorsunuz demektir.
şiirden herkes payına düşeni alır.
şair şiirini orta yere bırakıp çekilendir. şiiri üleştirmek şairin haddine değildir.
önemli bir diğer nokta şiirin demlendirilmesidir.
bir heyecanla bir coşkuyla yazdığımız şeyi en kısa zamanda orta yere koymak yararımıza olmayacaktır.
biraz sabredilmeli, sakin kafayla tekrar şiir gözden geçirilmelidir.
az demlensin kenarda ki afiyetle içilsin.
şiir bir duruştur, kavgadır, varoluş sanatıdır, muhalifliktir, alnıaçıklıktır, direniştir, yürek sancısıdır, şiir şiir tanımlarının hepsi içinde barındıracak kadar münbit ve değerlidir.
soguk bir gecede imlası bozuk birkaç satırda birikir dile gelmeyen sözcükler.söylenmemesi gereken ya da söylensede söylenmemiş kabul edilen, yaşanmışlık sayılamayacak kadar kısa bir hikayenin ardında zor ve son bir 3 nokta...
bir şiir caddelerle ve lağımlarla,azizelerle,kahramanlarla,dilencilerle,delilerle dolu bir şehir gibidir. şiir savaştaki bir şehirdir.bir şiir, saati "niye" diye sorgulayan bir şehirdir. bir şiir yanmakta olan bir şehirdir. bir şiir silahlar altındaki bir şehirdir.
sakin ol yavrum yalnızca elim tetikte; senin olmayacağım.
günlerin geçtiği bir rüya gördüm dün gündüz
babanın koynunda uyuyordun, terlemiştin, güzeldin
korkunç bir tanrın daha vardı yeşillikler içinde
simsiyahtı yeter anne diye bağıran saçların
beni ağlat, beni anlat, beni yaşat: bir kahramanın
bütün istekleri; omuzları soyulmuş yazın ortasında
benimle yattığında yalnızca bir kızdın, kiraz gölgesi
evinizi yakmışlardı polis peşindeydi bütün anıların
köşe başında fransız bir oğlanla oynaşıyordu ablan
kalbini sayıyordu çocuk anlamıyordu kalbini sayıyordu
çirkin bir roman yazmaya o zamanlar başlamıştın
yol ortasında bir kamyon kasasında büyüterek etini
güzel bir fahişeydin sen, hepimiz sana bir kez
geçirmek istedik acımızı; umursamadın; iyi yaptın
yavrum, doğru olanı yaptın, seninle iyice anladım:
gündüz görülen rüyalar bir ölünün çektiği acılar gibi.
sakin ol yavrum yalnızca elim tetikte; nişan almayacağım.
Yaşamayı yaşamak istiyorum, demiştim,
Neylersin ki bu damda bu dem
Ayaklarımla uyaklarımda zincir,
Böyle topal koşmakla geçiyor günlerim,
Oysa -medhetmek gibi olmasın kendimi ama-
Yaşamım benim en güzel şiirim. can yücel
