Bir amlıya aşık olup (ki bu zaten başlı başına bir ezikliktir) üstüne bir de o amı tavlayamamak, bunun üzerine çaresizce hüzün, aşk, acı vs. Temalı şiirler yazmak şeklinde tezahür eden ezikliktir. Bir de ertesi gün her karşısına çıkan eşe dosta okutmaları yok mu? Mecbur muyum lan ben sizin ezik duygularınızı okumaya? Gidin az ötede ağlayın amk!
yanlış önermedir.
şiir yürek meselesidir.
herkesin harcı değildir.
kimi düşüncede bırakır kimi yazıya döker.
bir ümit yaşar oğuzcan var ulan bu memlekette.
bir yılmaz odabaşı var.
kafa dağınıklığı ya da can sıkıntısına karşı tedavi amacıyla kullanılıyorsa eziklik değildir.
karşısına geçip söyleyemiyor bu yüzden kağıda yazmak zorunda kalıyorsan, kusura bakma, eziksin.
(bkz: kendimden biliyorum)
Eğer eziklikte zirve yapmışsan, bu eziklikten prim yapmaktır. Başta Can yücel, attila ilhan, özdemir asaf gibileri olmak üzere pek çok yolcusu vardır bu yolun.
şiir bir duygudur ve bu duygudan fersah fersah uzak olanların şiir kelimesini ağızlarına bile almaları kadar iğrenç bir durum değildir. trollseniz kendi çemberinizde yapınız trolluğunuzu..
Ne cins başlık bu. Şiir yazmak eziklik midir, demek ki sen yarım aklınla onlarca değerli şairimize hakaret etmiş oluyorsun. Şiirdeki kafiyenin büyüleyici ahenkini basit bir kağıda adeta resmeder gibi yazmak eziklikse bırakın ezik olayım.
ezikliğin daniskasıdır. her gece farklı bir am koklamak, farklı memeleri yalamak varken aylarca, hatta yıllarca ağlak ağlak dolaşıp karamsar sözler düşünmenin nesi bu kadar övülüyor, anlamıyorum.
Hayatın tadını çıkarmayı bilmeyen, am peşinde hayatlarını heba eden, bir türlü de buna ulaşamayan Ezik tiplerin ağlak ağlak sokaklarda dolaşma ezikliğidir.
