evet efendim...
tanım olarak şehit vermeyi basite indirgemektir. şimdi ne denilmek istendiğini açıklayalım.
kan uykusu belgeselinin sloganından bir parça ile başlayalım. binlerce şehit, milyarlarca dolar kayıp yıllardır süregelen bu sorunun elbette, tarihi, siyasi, sosyal, ekonomik onlarca nedeni var. bu sorunlar yıllardır tartışılıyor. ancak hepsi, tüm konuşulanlar, tartışılanlar acılar, kederler bir yana konulduğunda mantığımız ve aklımız bize bir soru soruyor. işte o soru insanı asıl kahreden sorudur. terör hala neden bitmedi? neden hala televizyonda şehit haberleri sanki periyodik olarak tekrarlanan normal bir olaymış gibi veriliyor. 13 şehidimiz gündemden ne kadar çabuk düşüverdi. diğer binlercesi gibi... oysaki insanımız o kadar alçak gönüllü, vatanına o kadar sadık ve sevgi dolu ki 10 evladım daha olsa onları da şehit verirdim diyor. peki devletimiz bu acılı ve vatan sevgisi dolu yürekleri neden huzura kavuşturamıyor? işin en kötü yanı ise bu soruların cevabını kimse veremiyor. bu sessizlik bu durgunluk bu vurdumduymazlık yüzünden binlerce mehmetçik aralıksız olarak güneydoğuya gönderiliyor. alevlerin kalbine, bilinmezliğin orta yerine göreve bırakılıyor. peki görev nedir? tüm milletin bildiği görev pkkyı bitirmek... ancak pkk sanki bir süper güç sanki bir orduymuşcasına hala bitirilememekte...
bu vahim duruma noktayı koymanın zamanı çoktan gelmiştir ve geçmektedir. artık bir kriz masasının oluşturulması ve bitirici darbenin indirilmesinin bu kadar uzatılmamasını dilemekten ve yetkililerin bu duruma bir son vermesini beklemekten yorulan milletimizin terörden kurtulmayı istemesi yerine getirilmesi zor bir istek olarak görülmemelidir. artık tek bir şehidin bile terörle mücadeledeki olası açıkları düşündürmesi ve anında kriz masası oluşturulmasının normal olduğu günlere gelmemizi dileyerek entryme son veriyorum. umarım o gün çabuk gelir. zaman ayırıp okuyan yazarlarımıza teşekkür ederim. her birimizin aklını kemiren bu düşünceleri az da olsa anlatabildiysem entryim amacına ulaşmış demektir.
bir şeyden çok fazla olunca olan bir şeydir. ilk defa hapse giriyorsan utanır sıkılırsın, ama 12.kere giriyorsan, hiç oralı bile olmazsın. ilk defa iflas ediyorsan intiharı falan düşünürsün, ama parayı 5.kere falan tamtakır yapıyorsan, "tüh be yanlış yapmışız" dersin.
türkçemizde buna "kanıksamak" denir. olayın dramatiği hiçbir zaman değişmez, ama senin olaya bakışın değişir. farkındaysan bizde trafik kazaları neredeyse haber bile olmuyorlar. 3 kişinin öldüğü kaza, gazetede küçücük iş ilanı gibi basılıyor.
bunlar hep "kanıksama" ya örnek davranış biçimleridirler.
bir subayın yetiştirilmesi; 14 yaşına giren gençlerden (orta okul not ortalaması 4 ve üzerinde olanlar) askeri okula başvuranlar ( her yıl ortalama 80.000 öğrenci en azından benim zamanımda) önce zorlu bir spor testinden geçirilirler, 1 saat içerisinde 8 farklı branştan, aldıkları derecelere göre puanlandırılırlar. müteakibinde ise sözlü mülakata alınırlar, genel kültür-sayısal konulardaki pratik- sözel konularda ise ifade yeteneğine bakılır, sözlü mülakat sonunda spor ve mülakattan barajı puanını geçenler yazılı sınava girmeye hak kazanırlar ki %40'ı bedeni yetersizlikten ötürü elenirler. sınava girebilme hakkı kazanan 50.000 aday arasında sınav sonucu sıralamasına göre ilk 1500 aday sağlık kontrolüne çağrılır. sağlığı yerinde olanlardan 600'ü askeri okula girmeyi başarır. buda 0.0075'i nin başarılı olabildiğini gösterir. okula kayıt olduğu anda intibak adı verilen zorlu bir eğitim başlar. askeri öğrencilerin iradeleri sınanır ve ilerideki karşılaşacakları meşaketli görevlerin ne kadar yoğun stres altında icra edildiği gösterilir. bu şartları kaldıramayan öğrenciler eğitim esnasında ayrılarak eleğin üstünde daha da iyi olanların kalması sağlanır. 20 günlük eğitimden sonra öğretim dönemi başlar, askeri okullarda fen lisesi müfredatı gösterilmektedir, dönem boyunca öğrencilere her dersle ilgili çeşitli görevler verilerek çok boyutlu düşünce sistemi kazandırılır. bunun yanında derslerden sonra öğrenciler için sosyal etkinlikler düzenlenir. tenis, voleybol, atletizm, satranç, genel kültür konferansları, tiyatro,atış, resim, ebru, bilgisayar vb. kursları verilir. ve günün belli bölümünde de öğretim döneminde askeri adabın ve disiplinin unutulmaması için askeri eğitim verilir. öğretim döneminin sonunda 1aylık izmirde bulunan eğitim kampına götürelerek öğrenciler zor arazi şartlarına alıştırılır. sabah sporları atış faaliyetleri, arazide yön bulma, engelli parkurdan geçme, askeri yüzme eğitimi ve kısmi komando eğitimi verilir. 4 yıllık eğitim sürecinde öğrencilerin sadece bir defa sınıfta kalma hakkı vardır 2inci defa sınıfta kalındığında okul ile ilişiğin anında kesilir. 4 yıllık eğitimi genellikle disiplinsizlik ve öğretimde ki başarısızlıklardan ötürü %10'luk grup tamamlayamaz. mezun olmayı başaran askeri öğrenciler kara harp okuluna geçerler. ankaranın önde gelen ve askeriyenin içerisinde en az doktora seviyesinde eğitime haiz olan öğretim görevlileri öğrencileri seçtikleri mühendislik dalında eğiterek branşlarında en iyisi yaparlar. yazları ise askeri lisedekinden çok daha ağır olan 2 ay süren askeri eğitim kampına giderler. liderlik vasıflarını ve bedeni güç ile sevk ve idare konularında öğrencileri geliştirici programlar uygulanır. sabah 5buçukta başlayan faaliyetler gece 12 de son bulur. 4 yıllık bu zorlu koşuşturmadan ise devreler yine %10-15 arası kayıp vererek mezun olurlar ve teğmen olarak sınıf okullarına giderler burada da zorlu branş eğitimlerine tabi tutularak mezun olduktan sonra komando okuluna giderek 3buçuk aylık gecesi gündüzü olmayan komando okuluna giderek komando temel eğitimini alırlar. 9 yıllık bu uzun ve zorlu maratonun ardından tayin oldukları yerlere giderler. omuzlarında parlayan aldıkları eğitimin hakkını verdiklerini gösteren yıldızları ile.. milletin onlara emanet ettiği yavruları devletinin bekası için savaşçı olarak eğitirler, sadece savaşçımı hayır okumayı bilmeyene okuma, sivil de iş edinememiş olana iş edinmesi için çeşitli konularda yol göstrir ve eğitirler. onlara insanlığı devletin temellerinin kanunlara dayalı olduğunu, kadınlara saygılı olmayı,ailenin kutsallığını öğretirler. kısacası genç dimağlara örnek, dahası onların babası abisi, yeri geldiğinde şefkatli anne olurlar. teğmen cevvaldir, gözü karadır. teğmen kahramandır, en önden yürür, ilk teğmen adım atar, askerini korumak için askerini hep geride tutar mevzinin altındaki o herkesin korktuğu kayaların altına o bakar, arazideki mayınlanması muhtemel tuzaklı kapıyı ilk o açar. puslu bir gecenin serin soğuğunda toprağın ayaklarının altında buz kestiği, kayaların sadece karanlığın elleri gibi gözüktüğü yolda hainlerin onlara kurduğu pusuda attıkları mermiye ilk o göğüs gerer, 1,5liralık mermiye, ve kanının son damlasına taaki vücüdunu kansızlıktan bembeyaz omzundaki yıldızlar gibi parladığı ana kadar kalleşlere karşı savunur aslanlarını yönetir, son nefesinde dahil onlara ne yapmaları gerektiğini anlatır. ertesi gün gazetede; ..... bölgesinde çıkan çatışmada 1 teğmen 1uzman çavuş şehit oldu yazısı çıkar. devletin gölgesi aslanı cevvaline karşı sadece bu yazar. onca verilen emek 1,5 lira bile etmeyen bir metal parçası ile yok olur gider.
işte bir subay böyle yetişir ve böyle can verir yeri geldiğinde.
bireysel yaşayanlar toplumsal mesaj veremez. yeni neslin çoğunun derdi; özgürlük, hatun gibi şeyler oldugu için kafalarının şehit haberine basmaması da normaldir. kişiliğini pc karşısında arayanlara da söylenecek söz yoktur.
nasıl rahat yaşadıgını bile anlayamayan, anlamak için çabalamayan insanlardan bu tür özveriler beklenmez, beklendiği zaman da bu beklentiyi onlar 'saçmalıyorlar gene ben oldukça bilinçliyim' diye karşılarlar.
askere gitsinler de görelim demek kafidir.
pkk itleri kudurdu bu ara verdigimiz sehitlerimizi topraga koyamadan baska şehit haberleri geliyor. onlarin ailesinin yerine koyuyorum kendimi cok zor bir durum. allah hepsinin yardımcısı olsun. mekanlari cennet olsun.
