pek çok biçimde olabilir, kimileri birinci olur okulda kimileri uzatır falan. ama birde 10 yılda üniversiteden mezun olmak gibi bir çeşidi vardır.
bu okul sürecinin ilk altı buçuk yılında herkes okuduğunuzu bilir, ama iki ders verilemeyince söylenemez ben mezun oldmadım diye. herkes mezun olduğunuzu zannederken sınav yolları görünür. hem çalışıp hemde kaçak sınavlara gidilir. bu tam üç buçuk sene sürer. her sene gizli gizli harç yatar, kayda gidilir. işten izin almak için türlü yalanlar. turp gibiyken spazm geçirmeler derken yollara düşülür. ki her seferinde yakın bir şehre gidilmektedir. bu üç buçuk senede ne maceralar atlarılır. kuzenin biri o okulu kazanır, nerdeyse tebdili kıyafet sınava gidilir. ve işin en absürdü o son sınavdan tam 6 kere kalınır. idiyotluk üzerine çeşitli çıkarımlar yapılırken, diplomasız iş hayatında ciddi ciddi yükselinir ve kimsenin o diplomayı istememesine şaşırılır.
gerçekten yılmış bu bünye tam on yıl sonra rektör yardımıcısının yardımı ile mezun olur. o günden beri bunalımda, alıştığı gizli maceralı hayattan sıradan amaçsız bir hayata döndü.
şimdiki amacı altı yıllık bir yüksek lisans dönemi.
iletişim sektöründeyseniz, belirsiz bir süre boyunca parasız ve sigortasız çalışmaya göz yummaktır. ha eğer, kendine anca yeten bir aileniz varsa göz yumacağınız o çalışma koşullarının olduğu şehre gidemeyip, hayatınızın geri kalanını küçük emrah bakışları takınıp istemediğiniz bir yerde çalışarak geçirmektir.
ekonomik krizin varlıgını hissetmeye baslamıssanız, kariyer.net bilmemne net falan en cok girdiginiz siteler olmaya baslamıssa, bole bir bosluk duygusu kaplamıssa icinizi, bole bir pismanlık sardıysa sizi evet mezun oldunuz arkadaslar.
dört gözle beklediğin finaller biter dört sene alıştığın herşeyin sonuna gelinmiştir artık. sisteme küfür edersin... arkadaşlarınla daha çok vakit geçirirsin. fakat kimse mezuniyetten sonra eskisi gibi değildir artık... ne eskisi gibi bahçe sohbetleri, sınavda yer düzeni, derste yapılan uykusuz dergisi seansları, iftar açmalar, tatile çıkmalar... hepsi geride kalır. hüzünlü bir o kadar da yeni gelen güzel günlerin merakıyla dolu arafta kalma durumudur.
iyi bir üniversitede eğer inek gibi kafanızı kitaba gömüp, boş zamanlarınızı da chat yapıp otuzbir çekerek geçirmediyseniz para kazanmaya başlayacaksınız demektir.
fakülte bir meslek okulu değildir, bilim yapılan yerdir. sen bilim yapılan yerde 4 sene nefes alıp, bir sürü profesör elinin altındayken onlardan birşeyler alamıyorsan, 4 sene boyunca staj yapmıyor ya da naylon stajlarla geçiştiriyorsan ve tek uğraşın ders çalışmaksa senin için yapacak pek birşey kalmıyor. etrafına bir bak, birkaç projeye katıl, ürettiğin şeyleri kimlere sunabilirsin, nasıl sunabilirsin, kendin proje hazırla kongreye iştirak et, yabancı dil öğren birkaç tane. dernekler, kulüpler, sosyalleşeceğin onlarca yer var, insanları tanı. okul bittikten sonra da onlar seni tanısın...
bir iktisatçı olarak ceteris paribus demeden bitiremeyeceğim. yani bu öneriler diğer tüm değişkenlerden bağımsız, ağır kriz ve durgunluk türevlerinin olmadığı koşullara uygun kurgulanmıştır. ha ampirik yönü var mıdır? kesinlikle...
okulun yapmadığı tecilden dolayı sürekli asker kaçağı göründükten sonra nihayet okul bitti bari askere gideyim dediğinizde ise "celp dönemine yetişemezsiniz sonraki dönemde ancak asker olabilirsiniz" cevabı karşısında dumura uğratan durum.
iyi bi şeydir. öğrencilik denilen toz pembe yalanı yaşamanın sonu ve gerçeklerin başlangıcıdır. o yüzden okul mümkün mertebe uzatılmadan bitirilmeli ve gerçek hayatla tanışılmalıdır zira ne kadar geç kalınırsa o kadar çok kanırtır.
kolay iş değildir. tek dersten okulu uzatmak, yaz okulları, 1-3 barajı... bir sürü sorunları olan bir kurumdan dirseklerini çürüterek mezun oluyorsun. sonrası..*
- söyle evladım, ne oldun? ne yapıyorsun şimdi?
+ sap oldum, amca.
- af buyur, evladım, duyamadım.
+ şimdi ...
önünüzdeki boşluklarla dolu hayat bilinmez olduğu için korkutucudur tıpkı karanlıktan korkmak gibi aslında korkulan bilinmezliğin getirdiği hayal gücüyle harmanlananlardır. yine aynı şekilde kişi kafasına göre bir iş bulana dek korkular onu yiyip bitireceği bir sürece girer bu sebeple.
sözün bittiği yer editi: bu saatte ayakta olup entry girdiren, uyutmayan derttir.
evde boş boş oturmak demektir üniversiteden mezun olmak, özellikle kriz ortamında erkek de olsan evde ailenin gözüne batmaktır bi iş ara bişeyler yap artık senin de aileye destek olma zamanın geldi lafını işitmek demektir, üniversiteye güle güle asosyalliğe hoşgeldin demektir. *
Dört ya da iki yıl boyunca yaşanan hemen her şeyin bir anda bitmesidir.
okul sıralarında yokluğa, parasızlığa, olumsuzluğa küfredilirken, okulun bitmesi durumunda aslında öğrenciliğin ne kadar kıyak olduğu anlaşılır. okulda sorumluluklar en azından belli bir çerçeve dahilindedir ve yapılması gerekenler bellidir. amma ve lakin okul sonrası ne yapılacağı tam olarak kestirilemeyebilir. çünkü ortada bir hayat mücadelesi vardır ve ekmek de aslanın ağzındadır.
tüm bu gerçekleri anlamak biraz zaman alır, zira mezuniyetten sonra geçen 1-2 ay tatlıdır. mevsimin yaz olması hasebiyle de* gezilir, tozulur, finallere kasılan zamanın acısı çıkarılır. ancak her güzel şeyin bittiği gibi bu dönem de mutlaka bitecek ve anneniz bir gün gelip size " oğlum/kızım bir iş baksana artık kendine" diyecektir. kız versiyonlarda direkt olarak evlilikten bahsedilmesi de olasıdır *.
tabi tüm bu realiteden sıyrılmış şanslı bünyeler de vardır ki, onlar için üniversiteden mezun olmak yepyeni bir hayata adım atmak demektir.
başlama düdüğünün çalmasıdır. öğrendiğin her şeyi; sosyal ağ, ilişkiler, bilgi, yaratıcılık, matematik vs. bir kerede ve kendine has şekilde kullanmaya başlamak zorunda kalmandır. gerçek hayattır ve asıl zevkli olandır.
