programcı mantığıyla söylüyorum; sonsuz döngüye girerdik, fatal error verirdik. hayat mavi ekran olurdu.
o kadar çok çoğalırdık ki, dünya ağırlığımızı kaldıramazdı.
öleceğiz diye iki kuruş çalışıyoruz hem bu dünya hem öbür dünya için bir şeyler yapıyoruz zaten. bir de ölümsüz olursak "amaaan zaten sonu yok sonra yaparız" diyip yampala yatarız bence.
Dünyanın sonu gelirdi, insanlığın gelmezdi. Bütün kaynaklar tükenirdi, insanlar ürerdi. Herşeyin bir sonu olmalı sözünün doğru olduğunu anlardı insanlar.
Zamana karşı filmi geldi aklıma şimdi, hani filmde adam bütün zamanını başrol oyuncusuna bırakıp intihar ediyordu hani hatırlamıştır izleyenler neyse işin özüne geleyim ben en iyisi bir sonu olduğunu bildiğim şu sik kadar ömrümde bile ben yaşadığım ufak bir olumsuzlukta şu siktiğimin hayatına lanetler okurken ölümsüz olsaydım inanın bir değil, iki değil... bilemediniz yüzüncü zorlukta kafama sıkardım, neden mi? şu siktiğimin hayatında o kadar şanssızım ki hiçbir işim hiçbir zaman yolunda gitmiyor, bir gülüyorsam bin ağlıyorumda ondan.
içtiğim sigara murattı, yaşadığım sanki hayattı olurdu anasını satim nolcak. nasıl olsa ölmek yok, zaman sınırı yok. monotonluk diz boyu olurdu, etraf can sıkıntısından geçilmezdi.
