bunu duydu kulaklar, duymaz olaydı.
kadına mısırı, inciri, şeftaliyi arka arkaya yedirip üzerine de su içiresim geldi. çünkü annelik...
biz bugün biraz yaramazlık yaptık. bizim iki dişimiz birden çıktı. biz gece ateşlendik.
biz de biz... çok güzel çocuk yapmışsın kardeş. en güzeli senin çocuk. "biz" patates doğurduk.
Turktur. Belki orta dogu ve kuzey afrika ulkelerinde bulunur boylesi, bulunursa. Ama tipik bir turk hareketidir.
Cocugun bireyselligini kabul edemeyen ve ona bir oyun hamuruymus gibi davranan insanlar bunu yapar. Cocuguyla bebek tonunda konusup oys diye diye yuksek sesle durmadan operek cocugu dogduguna pisman edenler de bunlardir. Insan gibi konusmazlar onunla, bir seyleri kendi kendine yapmasina izin vermezler. Cocuklarinin her hareketine, sicmasina dahi ortak olurlar. Iyi ebeveyn olduklarini sansalar da cocuklarina nefes alacak alan birakmadiklari ve ogrenmelerine musade etmedikleri icin muhtemelen eblek cocuklar yetistirmektedirler. Bu cocuklar sonra essek kadar olduklari halde otobuste ucakta yuksek sesle bagirip aglamayi hak sayarlar. Yetiskinliklerini saymiyorum bile.
ne zaman böyle konuşan ebeveyn görsem (genelde anne oluyor) çocuğunun egosunu çok şişirmiş, çok şımartmış, pimpirikli bir anne oluyor. çocuğu da haliyle bencil, haset biri oluyor.
