yalnızlığı kabullenmek

hayata karşı olan beklentilerini azaltıp, hayata daha gevşek tutunarak devam etmektir aslında. asla gerçekleşmeyecek olan bir şeyi dilemekten vazgeçip, gerçekleri artık kafana oturtmaya başladığın zaman, yavaş yavaş durulup zorunlu olarak yapmak zorunda olduklarını yapıp başka hiçbir şeye karışmadan kendi halinde yaşamaya başladığın andır. bir kaybediş değildir aslında sadece imkansız beklentilerden vazgeçiştir.