hep ruha tapar insanlar. abartıldığını düşünüyorum.
hep ruhun övülmesi, ruhun yüceltilmesi haksızlık gibi geliyor. o kadar da saygıdeğer bir şey değildir ruh. nitekim seni aldatabilir, -mış gibi yapabilir, bir uçtan bir uca çarpabilir, ne istediğini ne aradığını bilmek zordur, güvenilmezdir, tutarsızdır vs vs. oysa beden öyle mi? sen istediğin kadar aksini düşün, beden sen ona ne veriyorsan onu yapacaktır. bir sistematiği, bir işleyişi, bir mantığı vardır. güvenilirdir. asla yalan söylemez. asla rol yapmaz. her duyguya ait bir karşılığı vardır. miden ağrır mesela, engel olamazsın. yanar döner değildir çünkü beden, ne yaptığını bilir.
o yüzden şu ruha yapılan yatırımın yarısı bedene yapılsa ne güzel olur.
o zaman hem tanrı olur beden, hem en bi şahane tapınak olur.
