arapça övgü anlamındadır. ölen kişilerin ardından onların yaşamları, fikirleri ve duruşlarıyla ilgili olarak övücü mahiyette olurlar. eski türklerde sagu ve halk edebiyatında ağıtın karşılığıdır. en meşhuru baki'nin kanuni sultan süleyman için yazdığıdır.
bektaşiler tarafından tekkelerde sıkça kullanılmıştır. özellikle muharrem aylarında aşure pişirmek ve mersiye okumak sık görülen bir davranıştır.
