Sonbaharın ilk acısı
yavaş güle-gülesidir
Bahçeye, o kadar uzun süren akşamleyin-
Başına kahverengi bir gelinciğin,
Sapına bir zambağın,
Ve hâla gidemez.
ikinci acı
boş olan ayaklarıdır
bir sülünün, bir çengelden asılı duran kardeşleriyle.
Altının ormanlığı
Katlanmıştır tüylerde
Kafası içinde bir torbanın.
Üçüncü acı
Yavaş güle-gülesidir
Güneşin, kuşları toplamış olan ve toplayan
Dakikalarını akşamın,
Altın ve kutsal
Yerini resmin.
Dördüncü acı
Havuzdur, siyaha dönüşmüş
Yıkılmış ve batık şehri suyun-
Sarayı kanatlı böceğin,
Yeraltı mezarları
Uçak böceğinin.
Ve beşinci acı
Yavaş güle-gülesidir
Ağaçlık ülkenin, sessizce bozan kampını.
Gitmiştir bir gün.
Bıraktı yalnız çöp-
Odun, çadır direkleri.
Ve altıncı acı
Tilkinin acısıdır
Sevinci avcının, sevinci av köpeklerinin,
Toynakları yeri döğen
Yeryüzü kulağını kapatıncaya dek
Duasına tilkinin.
Ve yedinci acı
Yavaş güle-gülesidir
Yüzün, kırışıklıklarıyla pencereden bakan
Yıl toplanırken
Dağınık bir oyun sahası gibi
Çocuklar için gelmiş olan.
