Müzik:`Gabriel Yared
`
--spoiler--
son 2-3 yıldır izlediğim en dokunaklı filmdir. bir apartman dairesinde yüzüne pek bakılmayan bir kapıcı, yaşına göre fazlaca zeki bir kız çocuğu, kibar ve apartmana yeni taşınan japon bey de bay Ozu.
filmin sonu keşke öyle bitmeseydi, keşke bayan renee yaşamaya tam da başlamışken gitmeseydi.
filmden bir cümle daha doğrusu anna karanina'dan;bütün mutlu aileler birbirinin aynısı ama her mutsuz aile birbirinden farklı."
paloma adlı küçük kız, bayan renee'yi Bay Ozu Kakuro'ya şöyle tarif eder:
"bayan michel'i bir kirpiye benzetiyorum.dıştan bakınca dikenli, bir kale gibi korunaklı ama bana öyle geliyor ki içini görebilsek, aslında hiç de uyuşuk olmayan,nevi şahsına münhasır,sadece göze batmaktan sakınan,son derece zarif o yaratıklar gibi sanki."
--spoiler--
