biten bir aşkın ardından anneye sarılıp ağlamak

anne...
zaten anne değil midir sizi her şeyiyle karşılıksız seven, herkes bıksa bile size doymayan?

ne kadar belli etmemeye çalışsan da, gözyaşlarını onun yanında içine akıtsan da o mutlaka anlar garipliğini, hislerini. sana milyonlarca soru sormak ya da 'ben demiştim sana güvenme kimseye, çok bağlanma' gibi şeyler söylemek yerine yaslar başını mis kokan göğsüne. çekersin içine kokusunu. kendini bildin bileli ona duyduğun güvenin kokusunu. anlarsın bundan sonra bir tek annen olsa sana bir şey olmayacağını. sonra biraz daha güçlenirsin, biraz daha kolay gelir üstesinden gelmek her şeyin...