eski sevgilinin evlenmesi

sıradan bir gündü. hatta eğlenceli sayılırdı. hipodroma at yarışı izlemeye gitmiş, gaza gelip birkaç kupon da doldurmuştum. birden aklıma o geldi. birkaç gün önce rüyamda görmüş, endişelenmiş, ama kontürsüzlükten ulaşıp da nasıl olduğunu soramamıştım. nişanlıydı, ama kıymetliydi hala. iyi olduğunu bilmem yeterliydi benim için. ara sıra alkolün etkisiyle ona bela mesajları atıp sabah farkettiğimde nasıl özür dileyeceğimi bilemesem de, ayda bir iki kere hal hatır sormamız ve bunu ayrıldıktan 5 sene sonra hala yapabiliyor olmamız hoşuma gidiyordu. bir zamanlar yaşadığımız şeyin ne kadar büyük birşey olduğunu kanıtlıyordu bana. kendimi çok da yalnız hissetmiyordum hem ayrı olsak da. bir daha asla barışmayacağımızı bilsem de, içimde hep bir umut vardı. belki de birgün... fehmi'den telefonunu istedim, onu aradım. "efendim" dedi, "nasılsın" dememle telefonu kapattı. nişanlısı yanındadır herhalde diye düşünüp buruldum. sonra bir sms geldi. aşkla ilgili en büyük acıları yaşadığımı, bitirdiğimi sanmışken, sen daha bişe görmemişsin swan! diye tokadını çarptı hayat. "Swan, ben evlendim. artık beni araman hoş olmaz. kusura bakma." yer ayaklarımın altından kaydı o an. bu yaz evleneceklerini biliyordum, ama hiç inanmamıştım. bu kadar çabuk beklemiyordum. boğazımda hıçkırıklar, kalp parçacıklarına karıştı, nefes alamadım. sadece filmlerde olduğunu sandığım bir ağlama krizi geçirdim lavaboda. o evlenmişti! bu gerçeği hala sindiremiyordum. ayrılıktan zordu bu düşünce. ayrılıkta bir barışma ihtimali saklı kalıyordu çünkü. o resmen ölmüşle birdi artık benim için. artık bayramlarda, doğum günlerinde sesini duymak da yoktu. senede bir de olsa görmek de yoktu. şu anda hala onun için dökecek gözyaşım var çünkü evleneli henüz 1.5 ay oldu. şimdi koca bir ömür bekliyor beni. bir daha birini sevip sevmeyeceğime bile emin olamadığım. onu asla göremeyeceğim, sesini bile duyamayacağım, hatta daha da kötüsü, hayal bile kuramayacağım onunla ilgili. hayal kurmak bile ayıp, günah artık. neyse, o mutlu ya. bu hikayede benim payıma da bu düşüyormuş demekki.