tamam allah'a inaniyorsun, imanin da o bicim. icimde hic bir suphe de yok diyorsun, bunu da anladik. benim merak ettigim husus su: hic kendine bir kez bile olsun ciddi olarak "ya allah yoksa" diye sorup ihtimalleri dusundun mu? nelere nasil bakacagini, neleri nasil gorebilecegini merak ettin mi? o akil denen ortam, o beyin denen cihaz sende; icinden bir sey dusunsen bu en fazla seninle inandigin allah arasinda kalacak. koskoca allah da cikip "nasil kendi kendine boyle birsey dusunursun" diye seni haslayacak degil ya (bilmem tabi, haslarsa bana gelip hesap sorma sonra)!
"en buyuk gunahtir", "seytan'in aklima soktugu seydir", vs. bunlari biliyoruz, dinliyoruz, bu konuda seninle tartisacak degilim. ancak o beyin; o beyin ki herbir halti sorgular, ihtimalleri olcer bicer; nasil olur da bu soruyu sormaz? belki de soruyordur da ben bilmiyorum, orasi ayri is tabi. eger soruyorsa, ya da sormussa acaba o kafada neler olmustur, nasil bir tablo ile karsilasmistir, mesela panik mi yapmistir, yoksa sakince ihtimalleri gozden gecirip tekrar imanina geri mi donmustur?
merak ediyorum o beyini, o beyin kendisini merak etmese bile...
