istanbul u özlemek

istanbulu ozlemek ne anneyi ozlemeye benzer ne kardesi.. istanbulu ozlemek, platonik sevgiliyi ozlemeye benzer. surekli mesgul eder kafanizi. sizi dusunmez bilirsiniz ama hala ozlersiniz. her gun sokaklarinda gezersiniz. kokusunu koklarsiniz, cafelerinde nescafe icersiniz, tophanede nargilenizi icer, camlicada simitinizi, ortakoyde kumpirinizi yemeye gidersiniz. tum bunlar hayaldir bilirsiniz ama elinizden gelen birsey de yoktur. surekli ona kavusacaginiz gunu dusunursunuz. Ataturk havalimaninda topragini opmeyi hayal edersiniz. onun kalabaliklarini ozler, dinamizmine kapilirsiniz. gunes batisini izlersiniz ruyalarinizda, kendinize kucuk bir kiz kulesi yaparsiniz oldugunuz yerde, her gunes batisinda onu cevirirsiniz gunese dogru. istanbulun disinda hayat yalandir sizin icin. onsuz yasanamayacagini dusunur, onsuz hayatin size azap oldugunu dusunur bir an once kendinizi onun kollarina atmak icin cabalarsiniz. yagmurunu hic bir yerin yagmuruna benzetmez; hic bir karda onun karinda oldugu gibi usumezsiniz. karsilastiginiz herseyi istanbulla karsilastirirsiniz buda ozleminize ozlem katar. sonra kalbinizde bir aci duyarsiniz. iste istanbulu ozlemek burda yatar..