bunu iki ihtimalli bir piyango gibi düşünmek başlı başına yanlışlık olur. yani olay eğer tanrı yoksa ben sadece dünyadaki zevklerden mahrum olurum, varsa sonsuz ahireti kazanırım gibi yüzeysel değil. ben zaten sahip olduğum tanrı inancıyla yaşadığım dünyadan gayet zevk alıyorum. eğer zevkten kasıt önüne gelenle yatağa girme, içki alemi gibi bir basitlikse zaten insan olmanın tadını alamamış bir bireyin kendindeki eksikliği tamamlama gayretidir bunlar. inandığım din (belki başka inanç sistemlerinde böyle olmayabilir) benim için dünyadan zevk almayı yasaklamış değil. yaşantıma gayet mutlu olacağım optimum düzeni kurallar bütünü olarak koymuş zaten. ha bu benim için böyle olup başkası için olmayabilir. evlenmeden önce cinsel ilişkiye girmemiş olmak senin için çok büyük bir kayıp olabilir. bense bir saatlik fiziksel bir zevk yerine vicdanımda duyduğum ömür boyu sürecek bir zevki tercih ediyorum. tanrıya inanmış olmanın mükafatını zaten yaşadığım dünyada aldım. nedir o mükafat derseniz dediğim gibi vicdani rahatlık, ruhsal huzur, serenity vs.
tanrının varlığına dair şüphem var mı? anlayamadığım şeyler var diyelim, ezel ve ebed gibi. nedensellik ilkesi sebepsiz sonuç olmaz der. dolayısıyla durduk yere kainat olmaz. büyük patlama niye olmuş, öncesinde olay neydi. bunlar da sanırım cevabını dünyada alamayacağımız sorular. e zaten iman denilen şey de kesin ispatı olmayana inanmak değil mi
