öncelikle belirteyim, Türkler kelimesini, bir ideoloji olarak milliyetçiliğin var olmadığı günlerdeki anlamıyla, Müslüman ve Türk kelimelerinin özdeş olduğu dönemlerdeki anlamıyla kullanıyorum.
Çeyrek yüz yıldan beri topraklarımıza acı eken, dostun ve düşmanın, merdin ve namerdin kanını döken terörle tanışıklığımız çok eskidir, ortaçağın derinliklerine kadar uzanır ve maalesef tarih boyunca anadolu'da terörizmin varlığına hiçbir zaman son verilememiştir. biraz tarihten özet geçelim:
ilk terörle mücadele, Türklerin Müslüman olduktan sonra Abbasilerden aldıkları siyasi güç ve Ortadoğu'daya egemen oldukların dönemde başladı.
Türkler, Selçuklular döneminde Haşhaşilerle, Osmanlılar döneminde de, kökenlerini Hz. Osman'ın şehit edildiği talihsiz zamanlardan günümüze miras olan Şia'da bulan çeşitli radikal oluşumların yarattığı terör dalgaları ile mücadele etmişlerdir.
islam tarihine dahil olan Türkler (Selçuklular) iran ve Suriye'de bulunan Fatımi kaynaklı ismaili terörünü kucaklarında bulmuşlardır.
Kuruldukları dönemden yıkılmalarına kadar ismaililerle mücadele eden Selçuklular, büyük ölçüde etkisizleştirdikleri ismaili hareketi Ortadoğu bölgesinden söküp atmayı hiçbir zaman başaramamışlardır. Selçuklulardan sonra Osmanlılar döneminde de terörle mücadele tüm şiddetiyle sürmüştür.
peki terör neden bitirilemiyor? idealarla yaklaşıp güç unsurunu bir kenara koyarsak bunun sebebi "terörizmin düşünceden beslenmesi, kendini meşru kılan bir ideolojiye yaslanmasıdır." o düşünceyi destekleyenler politikacıları ise söylemem gerek yok.
Sonuç olarak denilebilir ki, tarihin hiçbir döneminde tam olarak yok edilemeyen terörün etkisini en aza indirmek ve temelsiz kılmak için yapılması gereken en önemli şey, terörizmin düşünsel köklerine karşılık güçlü düşünsel argümanlar üretmek, terörü köksüz bir halde kurumaya bırakmak ve onu akılla mağlup etmenin yollarını bulmaktır, silahla değil, onla olmadı, olmayacak.
