okumaya başladıktan sonra anladım ki, bu kitap öyle boş boş okunacak bir kitap değildi. elime bir kalem almalı ve defterime not etmeliydim etkileyici bulduğum yerleri. ama yapamadım... yapamadım çünkü bir süre sonra farkettim ki kitabı deftere geçiriyordum!
öyle bir kitap bu. kocaman bir aforizma. başlı başına bir şaheser.
nietzsche okumadan önce schopenhauer'in bir kitabını okumuştum. schopenhauer'den etkilenmiş derlerdi de ne kadar etkilenecek ki, amaaan sen de diye geçiştirirdim kafamda. ama baya etkilenmiş arkadaş. etkilenmemek mümkün değil zaten, bu iki insan evladı da kafamda ezelden beri bulunan düşünceleri kağıda dökmüşler zamanında. o yüzden seviyorum belki de çok.
bunun dışında bu kitabın üslubu başlı başına bir harikadır. karmaşıklık, imgeler, benzetmeler -en önemlisi benzetmeler- mükemmeldir.
içinde kaybolup gitmezsiniz belki, zaten sürükleyici bir polisiye roman değildir bu. zerdüşt'ün hikayesidir, zerdüşt buyurur ve dinlersiniz siz de sessizce...
insanoğlunun okumadan ölmemesi gereken kitaplardandır, en azından zerdüşt ile tanışmadan gitmek ayıptır.
"evet, dostum, komşularının tedirgin vicdanısın sen; çünkü onlar senin dengin değildirler. bunun için senden nefret ederler ve kanını emmeye can atarlar.
senin komşuların hep ağılı sinekler olacaktır; sende büyük olan, - işte bu, onları daha bir ağılı, daha bir sineksi kılacaktır.
yalnızlığına kaç, dostum, - ve oraya, sert ve sağlam bir havanın estiği yere. senin yazgın sinek kovmak değildir.
